Terugblik op een enerverend ijshockey-seizoen

Het BeNe League ijshockey-seizoen 2018/2019 zit erop. Era Renomar Herentals volgt HIJS Hokij Den Haag op als kampioen. Voor Amsterdam hield het voor de play-offs al op. Teleurstellend natuurlijk. Maar hoe is het afgelopen seizoen eigenlijk verlopen? Een terugblik.

Steve King, Sebas van Marion en Lewis Daniels

Voorafgaand aan het seizoen werden twee oefenduels tegen play-off-concurrent Zoetermeer Panters gespeeld. Amsterdam speelde de eerste wedstrijd niet goed en verloor met 3-7. Een week later werd in Dordrecht (in Zoetermeer lag nog geen ijs) wel gewonnen van de Zuid-Hollanders. Een opsteker, want nog een week later waren de Panters opnieuw de tegenstanders en deze wedstrijd ging wel om knikkers.

‘Sniper’ John Versteeg besloot nog een jaartje zijn ijzers onder te binden

De selectie van Amsterdam was ten opzichte van het vorige seizoen niet helemaal hetzelfde. Face-off-specialist Julian Berteling stopte en Jozef Hutar vertrok naar zijn vaderland Slowakije. De nieuwkomers van dit seizoen waren de vanuit Noord-Amerika overgekomen goalie Jorrit Vos, voormalig jeugdinternational Jerry Kinneging, de Russische Nederlander Arthur Panchenko en de Tsjech Tobias Mrkvicka. Stef Overweg keerde terug vanuit Eindhoven. Maarten Brekelmans (die zich eind vorig seizoen bij het team aansloot) bleef van de partij. ‘Sniper’ John Versteeg besloot tot groot geluk van velen toch nog een jaartje zijn ijzers onder te binden.

De bekercompetitie

De eerste wedstrijd om de beker tegen de Zoetermeer Panters was voor de Tigers de kans om thuis te laten zien wat hun intenties waren. Daar was voor de bekercompetitie namelijk ophef over ontstaan. Door onenigheid met de bond dreigde de Tigers even uit de competitie te worden gezet (als ze zich niet aan afspraken zouden houden). Nadat dit in de kiem was gesmoord kon het team alsnog aanvangen. De wedstrijd begon goed. De eerste goal van het seizoen werd al na 28 seconden gescoord door Stef Overweg. Hij zou verder in het seizoen nog vaker toeslaan met zijn harde schot. De wedstrijd werd met 4-3 gewonnen.

Toch liep de bekercompetitie uit op een teleurstelling. Een dag na de winst op Zoetermeer verloor Amsterdam kansloos in Geleen. De week daarop speelden ze thuis een van hun slechtste wedstrijden van het seizoen tegen het onervaren toekomstteam van de Tilburg Trappers, dat tijdens hun eerste bekerweekend 30 (!) goals tegen had. Dit schepte verwachtingen die de Tigers niet waarmaakten. Het werd een stroperige wedstrijd waarin het lang wachten was op de eerste goal. Die was niet voor Amsterdam. Tot tweemaal toe kwamen de Tilburgse jongelingen zelfs op voorsprong. Een kleine opleving op het laatst zorgde uiteindelijk toch nog voor een benauwde zege.

Na vier nederlagen op rij kwam Den Haag naar de Jaap Edenhal. Ook deze wedstrijd werd uiteindelijk verloren, maar wel in overtime. Een dubieuze straf gaf de Hagenezen een powerplay die tot grote opluchting van hen werd verzilverd. In Tilburg werd vervolgens ruim gewonnen, maar het bekeravontuur zat er op. Het vizier kon worden gericht op de BeNe League.

Mutaties tijdens het Bene League Seizoen

De net binnen gehaalde Arthur Panchenko bleef niet lang. Na een verschil in inzicht met de staf stapte hij op. Sam van Duin verliet het team om zich op zijn studie te richten. Marcel Kars besloot voor Nijmegen verder te spelen om zijn ambities nog een keer na te jagen. Om op sterkte te blijven werd de voor Den Haag spelende Vince van de Kraak aangetrokken. Het werd een kort, ongelukkig huwelijk waarin hij weinig kon laten zien. De toch al door vele blessures geplaagde Tigers moesten zonder hem verder toen Van de Kraak half december zijn sleutelbeen brak. Komend jaar is hij in de Verenigde Staten. Martijn Geerligs stapte na het vertrek van Kars in en speelde de rest van het seizoen mee.

Het eerste duel van Amsterdam was thuis tegen nieuwkomer Mechelen.

Het eerste duel van Amsterdam was thuis tegen nieuwkomer Mechelen. Deze club had zich met nieuwe krachten versterkt om mee te doen aan de BeNe League en was een mogelijke concurrent voor een pek in de play-offs. Het was een spannende wedstrijd, waarin de Vlamingen tot tweemaal toe op voorsprong kwamen. De winnende goal van Amsterdam viel twintig seconden voor het einde. Een goed begin met gelijk drie punten in de pocket. Maar hier zou het lange tijd bij blijven.

Zes nederlagen op rij volgden. Het moet gezegd, alle verloren partijen waren tegen de topteams. De vele blessures en afwezigheid van ook andere spelers maakten de situatie er niet beter op. Af en toe werden ze vervangen voor spelers uit de jeugdcompetitie. Het verlies van de thuiswedstrijd tegen Leuven -vooraf ook gezien als concurrent- was een teken dat het wel eens een zwaar seizoen kon gaan worden. Half december stonden eindelijk twee partijen tegen zwakkere broeders op de rol. Om er nog wat van te maken in het nieuwe jaar moesten deze wedstrijden worden gewonnen. Dat lukte, maar met een kanttekening. Werd Tilburg thuis ruim opzij gezet, de wedstrijd tegen Antwerpen een dag later bleek een zware bevalling. In letterlijk de laatste seconde maakte John Versteeg de winnende goal.

De vreugde was van korte duur. De Tigers sloten 2018 in Heerenveen af met zwaar verlies. Begin 2019 kregen ze in Leuven zwaar klop. De Bulldogs uit Luik bleken op eigen ijs een paar maten te groot. De enige mogelijkheid om nog deel te nemen aan de play-offs was het halen van de achtste plaats, die bevochten moest worden met Zoetermeer. De winst op hekkensluiter Tilburg bracht de Tigers daar drie punten dichter bij. In de volgende wedstrijd wist het team verrassend genoeg Nijmegen ruim twee periodes goed te bespelen, maar uiteindelijk bleven de Tigers toch met lege handen achter.

Het was de opmaat naar vier thuiswedstrijden op rij, met wisselend resultaat. Het goede spel tegen Nijmegen werd tegen Geleen niet vastgehouden. De ontmoeting met Den Haag was een dieptepunt. De club uit de hofstad haalde zelfs dubbele cijfers. Lang tijd om te treuren was er niet voor Amsterdam. De focus moest snel terug, want het komende bezoek van Zoetermeer zou waarschijnlijk beslissend zijn voor de belangrijke achtste plaats. Amsterdam ging vol de strijd in en liep rap uit naar 5-0. De Panters knokten zich terug naar 5-3. Een eindsprintje in het middenstuk bracht weer een ruimere marge, 7-3. Alleen de gasten scoorden nog in de laatste periode, 7-4. Deze stand bleek later nog cruciaal.

De Tigers speelden hun beste thuiswedstrijd tegen torenhoge titelfavoriet Herentals. De flow van de winst op de Zoetermeer Panters gaf het team ongetwijfeld een boost. De Vlamingen, op hun beurt, onderschatten het Amsterdamse team en kregen met een ongelofelijke 7-2 tussenstand de deksel op de neus. Het werd nog spannend, maar met 7-6 was de overwinning binnen. Drie onverwachte punten werden bijgeschreven. Het werd een topweekend. Een dag later leverde de reis naar Mechelen nog drie punten op. De begeerde achtste plaats was binnen. Het daarop volgende verlies van Heerenveen was ingecalculeerd.

Op vrijdag 22 februari begon het weekend van de waarheid  van de Tigers. Met een punt voorsprong moesten ze nog een keer uitkomen tegen de Zoetermeer Panters, die ook de achtste plek bereikten. Winst had de plaatsing in de play-offs veiliggesteld, maar het liep anders. Na een doelpuntloze openingsperiode kwamen de gastheren op 2-0. Voor de zoemer was dit hersteld tot 2-2. De Tigers braken in de derde periode, waardoor de strijd eindigde met een zure 5-2 nederlaag. Door de eerdere 7-4 uitslag in Amsterdam stond het doelsaldo exact gelijk, maar de Panters hadden het onderlinge voordeel. Daarnaast hadden ze twee punten meer. De algemene gedachte was dat dat de zondag daarop wel goed zou komen. De Tigers hadden nog een wedstrijd tegen laagvlieger Antwerpen te gaan, Zoetermeer daarentegen moest nog naar Geleen, één van de teams in de top drie.

De pil was bitter toen de Panters het in korte tijd 3-3 maakten en dat de eindstand van de derde periode werd.

De slotwedstrijd in Amsterdam begon een uur eerder dan die in Limburg en bleek al gauw een gelopen race. Antwerpen werd met 7-2 verslagen, maar de stand in Geleen was op dat moment veel belangrijker. Aanvankelijk zag het er goed uit. Na twee periodes stond Zoetermeer met 3-0 achter. De play-offs waren zo bijna binnen bereik en in Amsterdam werd voorzichtig feest gevierd. De pil was bitter toen de Panters het in korte tijd 3-3 maakten en dat de eindstand van de derde periode werd. Het verlies in overtime maakte dat niet meer goed. Zoetermeer pakte een punt, kwam op een gelijk aantal punten als Amsterdam en had nog dat onderlinge voordeel. Het voor de Tigers slechtste seizoen sinds de start van de BeNe League kwam zo tot een eind. Voor de één een desillusie, voor de ander een nuchter feit. Genoeg vragen over waar het misging dit seizoen. Tot nu toe werd altijd het naseizoen behaald, al was de kwartfinale van de play-offs steeds het eindstation. Het mocht ditmaal niet zo zijn.

Nu verder

Afgelopen seizoen kan beter gauw worden vergeten. Voortaan zal beter en constanter gespeeld moeten worden. Herentals verslaan was leuk, maar redde niet het seizoen. De prestaties moeten omhoog, spelers moeten op de momenten waar het om gaat op de juiste plek zijn. Hopelijk beseffen ze dat ze met elkaar tot prestaties kunnen komen en het hier allemaal om te doen is. Het is essentieel dat er nieuwe kwaliteit aan het team wordt toegevoegd, zeker nu topscorer John Versteeg de schaatsen in het vet heeft gezet. Het zal moeilijk worden. Andere teams zitten niet stil. Voor de technische leiding de uitdaging om een mooi, competitief team neer te zetten dat coach Frank Versteeg tot een geheel kan kneden. Als de spelers vol commitment aan elkaar het ijs opgaan kan het alleen maar beter worden.

Het moet nog blijken welke ontwikkelingen de komende maanden zullen brengen. Voor nu is het afwachten en genieten van een hopelijk mooie zomer. Daarna komt vanzelf die gedachte weer, is it October yet?