Er was chocola, er waren hapjes, er was frisdrank, koffie en thee.
Prachtige liederen vertolkt door diva Saskia van Engeland, een spetterend optreden van Kees Neefjes met de Poeziëjukebox, een wulpse danseres met een boa en emotionele toespraken. Het was een drukte van belang op de afscheidsbijeenkomst van mijn huisarts, Trix Grooff, die jarenlang praktijk hield aan de Laagte Kadijk.
Op deze geanimeerde bijeenkomst gingen mijn gedachten terug naar mijn vorige huisarts, Blaauw, aan het Alexanderplein, die samen met zijn vrouw, die ook huisarts was, een kleinschalige en intieme praktijk bestierde. Van hem heb ik geen afscheid kunnen nemen. Op een geven moment ging de praktijk van de familie Blaauw op in de huisartsenpost bij het OLVG, verder weg en een stuk klinischer, killer, afstandelijker en zakelijker.
Daar heb ik hem nog een keer gezien, toen werd hij ziek en sindsdien heb ik daar een hele rits steeds andere artsen gesproken, die steeds weer na korte tijd verdwenen, en een daarvan vertelde me ooit even tussen neus en lippen door dat dokter Blaauw was overleden aan een zeldzame vorm van kanker.
Geschokt verliet ik daarna het pand.
Als ik langs de voormalige praktijk fiets zie ik de tegel in de muur die aan hem herinnert en moet ik even weemoedig aan hem denken. Het pand lijkt ook nog steeds leeg te staan. Uit ongenoegen met de vele wisselingen bij die huisartsenpost, de afstand en de ziekenhuisachtige uitstraling schreef ik me in bij de praktijk van Trix Grooff, om de hoek. Een goede greep, het is een praktijk die laagdrempelig, kleinschalig en op een menselijke maat werkt. En die praktijk gaat verder met twee nieuwe huisartsen, terwijl assistente en rots in de branding Hilde blijft, zodat ik niet naar een nieuwe arts op zoek moet.
Het ga je goed Trix en bedankt.
