De verwachting was dat de BeNe League Tigers geen makkelijk weekend zouden krijgen met twee wedstrijden tegen Ahoud Devils Nijmegen en de Limburgse Microz Eaters, de nummer vijf en drie op de lijst. Zelf hebben ze de negende plek. Het werd een weekend met ups en downs, maar ook een waar de Tigers met trots op mogen terugkijken. Te meer omdat het team nog altijd is verzwakt door uitval van sterke, geblesseerde pionnen.
Verslag | Lewis Daniels
Het begon goed afgelopen vrijdagavond in Nijmegen. De sterk spelende Tigers werkte de achterstand van 2-0 op de Ahoud Devils weg en kwamen op voorsprong met 2-3. Golden oldie John Versteeg kreeg hierbij twee maal hulp van Dean Versteeg (geen familie) en een keer van Maarten Brekelmans. Ook de eerste minuten van de tweede periode waren voor Amsterdam. Na de gelijkmaker van Nijmegen zet Tobias Mrkvicka met een assist van Donny Pohlman de Tigers weer op voorsprong. Dat bleef tot de rust ook zo.
Het inmiddels toch wel bezorgde Nijmegen zette in de derde periode alles op alles om Amsterdam de baas te worden en sloeg vier keer toe, 7-4. De laatste keer was het raak in een empty net, oftewel een leeg doel. Goalie Jorit Vos was ingeruild voor een extra speler. Ook bij ijshockey telt het doelsaldo mee, dus kan het bij een al verloren wedstrijd zinvol zijn om zonder keeper, maar met één man meer te spelen om zo de kans op een goal te vergroten. Als dit averechts uitpakt wordt de goalie opnieuw ingezet in de hoop verdere schade te beperken. Zo geschiedde in Nijmegen. Vos keerde de laatste tien seconden van de wedstrijd weer terug op zijn plek.
Op eigen ijs in een wederom goed gevulde Jaap Edenhal speelden de Tigers een mooie, snelle wedstrijd tegen de Microz Eaters, die zeker de eerste minuten gelijk opging en vrijwel zonder incidenten verliep. Dat laatste misschien omdat het zondag was. Ook in het anders zo roerige supportersvak van Amsterdam heerste zondagsrust. Best aardig voor de verandering zo nu en dan. Maar toch. Iets miste.
De eerste goal was voor Limburg, maar wees ze nog lang niet als winnaar aan. En hun tweede eigenlijk ook niet. Toen ze nog een punt maakten zag het er even slecht uit voor de Tigers. Maarten Brekelmans zet met een assist van John Versteeg het team weer op de kaart. 1-3. Beslist geen hopeloze stand om de rust mee in te gaan.
De aanpak van Microz Eaters werd in de tweede periode steeds beter zichtbaar. Ze vielen rustig aan, hielden de puck desnoods nog even in het thuisvak om de Tigers zo vooruit te sturen en die vervolgens te omsingelen en hier en daar was er een uitbraak. Na goed zesentwintig minuten stond het 1-5. Hoog tijd om in te grijpen. Björn Borgman vond met assists van Michael Mackie-Kwist en Ivan Muso de Nijmeegse goal, 2-5. Met deze stand begon ook de laatste periode van het spel. Binnen vijf minuten na aanvang vulden de Limburgers hun doelsaldo aan. Precies eenenzestig seconden later deed Jerry Kinneging met assists van Rocco van Hoorn en Michael Mackie-Kwist dat ook voor Amsterdam, 3-6. En het hield nog niet op, negen tellen verder maakte John Versteeg zijn vierde goal voor dit weekend, 4-6. Limburg, niet echt geamuseerd door deze ontwikkelingen gooide de boel op slot. De vlieger waar ze op hoopten, makkelijk winnen, ging al lang niet meer op.
In de laatste minuten van de wedstrijd nam Amsterdam dezelfde gok als in Gelderland. De goalie werd omgewisseld voor een speler. Helaas pakte dat weer verkeerd uit: 4-7. Maar niet getreurd. Een incompleet team dat op de tweede helft van de competitielijst staat en zich zo weet te verweren tegen veel hoger geplaatste spelersgroepen heeft meer in zijn mars. Er is een stijgende lijn in hun spel. Helaas wat laat in het seizoen, maar zeker niet te laat. Let’s go, Tigers!
