Een ijshockeywedstrijd heeft, met uitzondering van sommige toernooien, altijd drie periodes. Een toneelstuk bestaat uit één of meerdere aktes, ook wel bedrijven genoemd. De drie periodes van vanavond weken zo van elkaar af dat je kan spreken van drie op zichzelf staande voorstellingen. Daarom worden ze ditmaal vernoemd naar de bedrijven in het toneel. Een toneelkenner ziet meteen dat de volgorde afwijkt en begrijpt gaandeweg waarom.
Verslag en foto Lewis Daniels
Eerste bedrijf, de peripetie
De Tigers hadden voor het eerst sinds drie weken weer een thuiswedstrijd. Het was de tweede avond in de Jaap Edenhal voor nieuwkomer Martijn Geerligs en de eerste keer zonder de naar Nijmegen vertrokken Marcel Kars. De stemming op de supporterstribune zat er goed in. Alle hoop was gevestigd op een tweede overwinning. De tegenstanders van het toekomstteam uit Tilburg hadden immers verloren van de eerder dit seizoen door de Tigers verslagen Golden Sharks uit Mechelen.
Een BeNe Leagueteam tegen een toekomstteam, klopt dat? In dit geval wel. Het niveau van het eerste team van Tilburg (om de verwarring compleet te maken: de overige deelnemers spelen met hun eerste team in de BeNe League) is te hoog voor de Nederlandse competitie. Ze zijn daarom uitgeweken naar Duitsland en doen daar mee aan de Oberliga. Maar: ondanks hun goede resultaten mogen zij niet promoveren door hun Nederlandse afkomst. Voor sommigen reden om Duitse clubs uit de vierde divisie in de BeNe league te weren. Het bestuur van deze competitie is namelijk van plan drie Duitse teams toe te voegen. Er zijn natuurlijk sterkere argumenten om de Duitsers tegen te houden. Het bestuur van de Amsterdam Tigers wil eerst de zaken in eigen land op orde hebben, België groeit in de BeNe league, maar Nederland krimpt. De club heeft vooralsnog geen belang bij een nieuw avontuur en is daarom tijdens een overleg opgestapt nadat de Duitse deelname werd aangekondigd. De bestuurders van Den Haag en Zoetermeer bleven zitten, maar zullen met de Tigers vertrekken als de Duitsers gaan meedoen in de BeNe League. Ze steunen de Amsterdamse standpunten en door de grootte van Duitsland maken zij zich zorgen over de reistijden van de spelers, die nu al vaak onderweg zijn en de sport naast hun werk beoefenen. Vooral (oudere) spelers met een drukke baan en een gezin houden dit nu al moeilijk vol. Hetzelfde geldt in Amsterdam.
De wens van de Tiger-supporters kwam uit. Na ruim tweeënhalve minuut scoorde John Versteeg met hulp van Maarten Brekelmans en Vince van de Kraak de eerste punt voor Amsterdam. Het maakte de stemming nog beter, zo goed dat Versteeg een minuut of vijf later weer toesloeg, wederom met hulp van Brekelmans. Stef Overweg was er ook bij. Niet veel later gleed Ivan Muso richting de goal om de puck daar achter te laten, Tobias Kathan (weer hersteld van een blessure) en Donny Pohlman waren de aangevers. En dat was nog niet alles. Versteeg rukte nogmaals met Brekelmans op naar de goal om de stand 4-0 te maken en zorgde er daarna voor dat Overweg kon scoren: 5-0. Behalve een enorme voorsprong hadden de Amsterdammers in de laatste anderhalve minuut van de eerste periode, herstel, het eerste bedrijf ook nog een powerplay. Een van de Trappers moest twee minuten op de bank zitten wegens high-sticking, het te hoog houden van de stick. Onlangs ondervond Tiger Calvin Pohlman hoe gevaarlijk dat kan zijn. Hij raakte bij een training geblesseerd door een stick in zijn oog en is daar nog niet van hersteld.
Tweede bedrijf, de (anti)climax
De inmiddels uitzinnige toeschouwers op de supporterstribune van Amsterdam hadden de rust tussen de bedrijven gebruikt om hun keel te smeren. Wie zijn stem nog niet kwijt was zette, al dan niet begeleid door trommel en scheepshoorn, weer luidkeels in. Niemand kon op dat moment vermoeden -de resttijd van de tijdstraf voor Tilburg liep nog- dat de Trappers met ogenschijnlijk het grootste gemak binnen twintig seconden hun eerste treffer maakten. Tilburg voerde daarna de druk verder op, maar scoorde niet meer. Amsterdam nog één keer en weer door de combinatie Versteeg-met-assist-van-Brekelmans. Dit kan weleens een traditie worden. Door de grote voorsprong en één speler minder, Stef Overweg verliet het ijs wegens pijn aan zijn arm, is het logisch dat de Tigers rustiger aan gingen doen, zeker met een uitwedstrijd de dag daarna. Maar toch. De controle die Amsterdam in het eerste bedrijf had, was niet meer. De vraag rees of hun spel stand zou houden. Tilburg brak een paar keer gevaarlijk uit en schoot de puck dan zo akelig dicht langs de goal van de Tigers dat het zomaar raak had kunnen zijn.
Derde bedrijf, de catastrofe
De peripetie, normaal het laatste bedrijf van een opvoering, was in deze wedstrijd al geweest. De toen gemaakte vijf goals hadden de avond beslist, dus wat kon er nog gebeuren? Wel, genoeg. De soms toch al venijnig gespeelde partij werd nog grimmiger na een nare, pijnlijke val van Vince van de Kraak die hem zo kraakte dat hij zijn sleutelbeen brak. Allereerst is dat heel vervelend voor Van de Kraak zelf, maar voor het team kon het moment niet slechter. Behalve Calvin Pohlman zijn ook Michael Mackie-Kwist en Jerry Kinneging nog herstellende. Vier man in de ziekenboeg is wat veel voor een ploeg, zeker als het om sterke pionnen gaat. Gelukkig geen gewonden bij de massale knokpartij -het soort spektakel als in de filmpjes op You Tube- die voor de spelersbench van Tilburg ontstond toen de klok precies vijfenvijftig minuten aangaf. Het duurde even voordat het spel kon worden hervat. Tigers Rocco van Hoorn, Tobias Kathan en twee Trappers mochten niet meer meespelen. Tilburg hield vijf man op het ijs, Amsterdam één minder. Voor de score maakte het niet uit. Het bleef 6-1. Toneelstukken hebben niet altijd een mooi eind, maar voor de Tigers eindigde deze avond goed. Gelukkig wel. Tijdens de slotakte werden de Amsterdammers toegezongen door hun dankbare publiek.
Uitwedstrijd tegen de Antwerp Phantoms
In de avond daarop gespeelde spannende uitwedstrijd tegen de Antwerp Phantoms verscheen Amsterdam binnen zeven minuten als eerste op het scorebord, maar Antwerpen zorgde snel voor de gelijkmaker en nam precies één seconde voor het einde van de eerste periode een voorsprong. Over secondewerk dadelijk meer. Na de eerste onderbreking trekt Amsterdam de stand gelijk. Vervolgens liepen de Phantoms in spookachtig tempo uit. Drie goals in iets meer dan drie minuten. Maar dan: binnen een kleine twintig minuten schieten de Tigers ook vier keer raak en is het ineens 5-6 met nog zesenhalve minuut speeltijd. Antwerpen zette alles op alles. Dat werd beloond met 6-6, waardoor Amsterdam de terugreis hoogstwaarschijnlijk moest uitstellen wegens verlenging van de partij. Daarna ging het als volgt: ondanks een penalty kill (de tegenstander speelt dan met meer spelers en heeft zo een powerplay) wist Ivan Muso de puck precies op de tijd naar John Versteeg te schieten, die daardoor één seconde voor het eindsignaal een short-handed goal scoorde (een goal van het team dat met minder man speelt). En zo eindigde de avond in Antwerpen met 6-7 voor de Tigers. Amsterdam schaatste zich uit een dal en kan dit hopelijk vasthouden en zo meer wedstrijden gaan winnen.
