Rond het middaguur van een grijze winterdag lag voor de deur van een supermarkt aan de Jodenbreestraat onder de winkelpassage een smetteloos kleedje met een geborduurd of gehaakt paardje erop. En een beker met wat koperen munten op de bodem en een getypt briefje met daarop de naam van Maria van de Regenbooggroep.
Gelijk kreeg ik een associatie met Gerard Reve, het geloof en de Moederkerk met hun Maria, moeder van god, heilige maagd met haar wonderlijke onbevlekte ontvangenis, hoeder van de armen, de kanslozen, de verdrukten, de marginalen, zij die hulp behoeven. Een collecte kortom. Voor het goede doel.
Tegen een pilaar een stukje verderop stond een man een literblik bier te consumeren terwijl hij nauwlettend doch onopvallend het kleedje in de gaten hield. Hij was het goede doel. Maar het winkelend publiek liep achteloos aan de beker voorbij en liet eensgezind de kans op een goede daad achterwege.
De man bij de pilaar keek gedeprimeerd ondanks het goddelijke gele vocht uit een goudkleurig blik dat hij tot zich nam. Na enige tijd kreeg de man gezelschap van andere man. Ze raakten in een geanimeerd gesprek in een soort steenkolenengels met een Oost-Europees accent doorspekt met ruwe taal en luidruchtig gevloek.
Ze zwaaiden daarbij met hun armen en hieven hun handen richting de hemel. Hopelijk zou Maria hen genadig zijn voor hun godslastering. Maar misschien geloofden ze alleen in de afgod Mammon en speelde die religieuze associatie zich alleen maar in mijn zieke geest af.
en het is maar dat U het weet.
