De Verkiezingen zijn in aantocht en een groot scala aan grappenmakers, non valeurs, poseurs, opportunisten en praatjesmakers heeft voor die gelegenheid een nieuwe partij opgericht. Allemaal met als doel om meer naar de Gewone Man te luisteren. Want de Gewone Man is boos. Boos op van alles en nog wat.
De Gewone Man is boos op de politiek. Boos dat er niet naar hem de Gewone Man geluisterd wordt. Boos omdat de Gewone Man de hele dag allerlei enge verhalen over moord en doodslag op het internet leest. Boos omdat het leven voor de Gewone Man steeds duurder wordt. Boos omdat de Gewone Man de hedendaagse technologie steeds minder snapt. Boos omdat de vijfde jaarlijkse vakantie van de Gewone Man in het gedrang komt. Boos op het slechte weer waaraan de Gewone Man wordt blootgesteld. Boos op de televisie, die steeds meer op een propaganda instrument van Noord-Koreaanse proporties gaat lijk volgens de Gewone Man.
En niemand die er wat aan doet. Niemand luistert naar de Gewone Man.
Maar dat is nu anders. Iedere dag wordt er wel een partij opgericht voor de Gewone Man. De verwaande snotneus Thierry Baudet met zijn Forum voor democratie, De ijdeltuit Peter Plasman met zijn partij voor niet-kiezers, Voormalig wereldkampioen Harm Wiersma met de partij voor niet-stemmers. Metromannetje Jan Dijkgraaf met Geen Peil. Talkshowgast Sylvana Simons met haar partij Artikel 1 voor de Gewone Man die zich gediscrimineerd voelt.
En er is vast vandaag nog een partij bijgekomen. Ze willen allemaal de stem van de Gewone Man laten horen. Maar de Gewone man denkt aan een gedicht van Gerard Reve, geboren en getogen in de voor de Gewone Man gebouwde wijk Betondorp.
Het is maar dat al grappenmakers, non valeurs, poseurs, opportunisten en praatjesmakers het weten, denkt de Gewone man dan, en overweegt bij die verkiezingen gewoon gezellig thuis te blijven.
Getuigenis
Ze willen dat ik schrijf
voor de vooruitgang.
Maar ik kan niet schrijven zoals zij,
al stam ik van hen af.
Ik moet de wijken van het volk in
en mijn oor te luisteren leggen:
zo hoor je nog eens wat.
Wat wil het volk?
Niet veel goeds, dat is zeker.
Dus ga ik de straat op,
met mijn eigen vaandel
waarop geschreven staat:
Vrijheid! Ziekte! Ouderdom!
Lang leve de Dood!
Gerard Reve
