8 Als ik dit stukje tik is de Week van het Korte Verhaal in volle gang, de winnaar van de J.M.A. Biesheuvelprijs is nog net niet bekend. Ik zit niet meer in de jury, dus ik kan alleen maar hopen dat mijn favoriet (Engels voor leugens van Bertram Koeleman) wint, weten doe ik het niet. Om mijn vingers desondanks niet te branden aan welke schijn van welke partijdigheid of voorkennis dan ook, kies ik hier voor de veilige optie iets vertaalds te bespreken en niet zo maar iets, nee, de briljante verhalenbundel van de Argentijnse Mariana Enriquez: Dingen die we verloren in het vuur.
Ik begon een paar maanden geleden voorzichtig aan deze bundel en omdat het boek nog niet gedrukt was en ik losse A4’tjes las, las ik de verhalen braaf op volgorde. Normaal kies ik de verhalen op lengte (afhankelijk van mijn leestijd), maar een stapel A4’tjes laat zich bij mij doorgaans nauwelijks dresseren, dus ik nam geen risico.
Dat pakte buitengewoon goed uit. Net zoals je sommige platen absoluut nooit via de shufflefunctie mag afspelen (nee, dit kan niet, maar jullie weten wat ik bedoel) moet je de verhalen uit deze bundel op de volgorde lezen die Enriquez bedacht heeft. Langzaam maar zeker lokt ze je mee naar de duistere uithoeken van haar bizarre fantasie. De eerste verhalen zijn nog redelijk ‘normaal’ maar gaandeweg worden de settingen gekker, gebeuren er steeds meer dingen die eigenlijk niet kunnen, of toch wel? Juist het feit dat je gaat twijfelen aan de geestesgesteldheid van de personages (vrouwen die voor gek verklaard worden door hun echtgenoot, maar jij als lezer bent er nog niet zo zeker van of er niet misschien wel een steekje aan hém loszit) maakt de verhalen zo geweldig.
De manier waarop Enriquez schrijft geeft mij het gevoel dat ik in haar kielzog door de straten van Buenos Aires loop, haar tempo net iets hoger dan het mijne, zodat ik moeite moet doen haar bij te houden, maar zij vertelt en vertelt maar, desnoods half over haar schouder als ik iets te ver achteropraak. En ja, tegen de tijd dat ze dan eindelijk even stilstaat om mij op adem te laten komen, ja, dan gaat zelfs een verhaal over zombies er bij mij in.
Wat ook nog eens heel erg pleit voor deze bundel – en de uitgever – is dat er ‘verhalen’ op het omslag prijkt. Uit angst voor tegenvallende verkoopcijfers wordt dat vaak maar weggelaten. Hier niet, hulde! En dat er ook een quote op het omslag staat, nou ja, dat neem ik dan maar voor lief (quotes op omslagen vind ik nog erger dan stickers). Het is overigens een aanbeveling van Dave Eggers. Omdat het Eggers is en wat hij zegt heel erg waar, sluit ik af met het quoten van de quote: ‘Mariana Enriquez is een hypnotiserende schrijver die erom schreeuwt gelezen te worden.’
___
Dingen die we verloren in het vuur is geschreven door Mariana Enriquez
is vertaald door Peter Valkenet
en uitgegeven bij Atlas Contact
Edith Vroon is boekverkoper bij Linnaeus Boekhandel, Middenweg 29
