Prachtige, fleurig geklede mensen lopen na de kerkdienst van de Evangelische Broedergemeente vrolijk pratend rond. Het is druk in de Koningskerk aan de Pasteurstraat: koffie en thee staan klaar met iets lekkers erbij en iedereen is blij elkaar weer te zien. De sfeer is heel anders dan de wat stijve, ingetogen kerkgang die in Nederland gebruikelijk is. Mirjam Ringer gaat op onderzoek in de tweede aflevering over levensbeschouwingen in Oost.
Tekst Mirjam Ringer | Beeld Eddy Ellert
Levens-
beschouwingen
in Oost
De lichtgekleurde ramen filteren de winterzon en de kerkzaal is bijna helemaal wit. Het prachtige licht overrompelt me wanneer ik op een zondagmorgen om 10:30 binnenstap. Het gebouw stamt uit 1956 en is gebouwd als gereformeerde kerk. Voor iemand, die bekend is met de liturgie in de protestantse kerken, zijn er niet zoveel verrassingen. De dienst wordt alleen veel meer ondersteund door moderne techniek. Zo zijn er grote schermen waar de teksten van de liederen opstaan. Ook worden er enkele liederen gezongen in het Sranantongo.
Omarmen
De inhoud van de dienst gaat over de kerkelijke bijdragen. Niet zo interessant voor mij maar daaruit blijkt wel dat een afnemend ledenaantal en afnemende betrokkenheid ook de Evangelische Broedergemeente treft. Na de dienst wensen mensen elkaar een gezegende week. Mensen omarmen elkaar daar ook veel bij. Het is duidelijk: ze voelen zich met elkaar verbonden. Hoewel ik een onbekende voor hen ben, wensen ze mij ook van harte een gezegende week.
Hernhutters
De leden van de broederschap worden ook wel Hernhutters genoemd. Na een lange voorgeschiedenis, vanaf Johannes Hus in Praag, breidt de broedergemeente zich snel uit over Bohemen en Moravië. De broedergemeenschap wordt vervolgd, maar overleeft in Polen. Daarin speelt Jan Amos Comenius een grote rol. In 1720 wordt de kwijnende groep in Bohemen en Moravië opnieuw wakker geschud door Piëtisten. Zij streven een praktisch en vroom christendom na: ze willen Jezus Christus navolgen zonder veel dogma’s. Dat verklaart ook dat mensen de Evangelische Broedergemeente ervaren als een zeer tolerante groepering.
Zending in Suriname
Ook graaf Nikolaus von Zinzendorf was wars van allerlei onenigheid over dogmatische geloofspunten. Hij wilde een levend en oprecht geloof in de Heer Jezus Christus terugbrengen en stelde daarom zijn landgoed open voor groepen die door hun afwijkende geloofsleer mikpunt waren van vervolging. Hij noemde de beweging Herrnhut, onder des Heren hoede, vandaar de naam Hernhutters. Von Zinzendorf vestigde zich in 1736 in Zeist. Hiervandaan werkte men hard aan zending, onder andere in Suriname.
Ongedwongen
De Surinaamse gelovigen vinden het fijn hier elkaar te treffen. Als ik na afloop van de dienst wat mensen aanspreek , vertelt iemand me: ‘Ja, je kunt hier toch meer direct met mensen in contact komen. Omdat je elkaars cultuur en achtergrond kent. Dan gaat het meer open en bloot.’ Het valt me op hoe ongedwongen mensen over hun geloof spreken. ‘Ik zou ook lid kunnen zijn in een andere protestantse kerk. Maar het voegt toch wel wat toe om hier te komen. Ook buiten de kerk heb ik genoeg contacten. En ja, het gaat me vooral om de godsdienst. Ik kan hier cursussen volgen en plaats nemen in commissies.’ De tolerantie en vrijheid van meningsuiting zijn bijzonder.
Uitnodiging
Heeft de Evangelische Broedergemeente een speciale band met Oost? Mijn gesprekspartner schudt van nee. ‘We kochten dit gebouw gewoon toen het te koop stond. Het is een goede plek. Veel mensen kunnen hier makkelijk komen met openbaar vervoer: dat is hier heel goed.’ De kerk staat trouwens ook open voor buurtgenoten. Iedere laatste vrijdag van de maand is er een gezamenlijke lunch en mensen uit Oost zijn van harte uitgenodigd om deel te nemen.
Meer informatie op www.ebga.nl
