Cyborg DNA is een samenwerking tussen danskunstenaar en creatief producent Robin Nimanong en digitaal kunstenaar Luxnautilus. De futuristische performance installatie maakt gebruik van digitale kunst, modulaire muziek en hedendaagse dans. Het is een zoektocht naar een taal en de strijd tegen de illusie dat er één maatschappelijke code bestaat die alle betekenissen bevat.

Een hypersensitieve en hypnotiserende ervaring die de complexiteit van het lichaam en technologie bespreekbaar maakt. Van evolutie tot transhumanisme herscheppen de performers menselijke maten, binnen een oneindig gevoel van tijd.
Een belangrijke inspiratiebron voor dit onderzoek is de tekst Cyborg Manifesto van Donna Haraway, over hoe taal evolueert in de tijd, beïnvloed door nieuwe technologische ontdekkingen.