De zee is een ongrijpbare en uitgestrekte kosmos die ons leven op talloze manieren beïnvloedt. Toch hebben wij mensen wel degelijk invloed op het leven in zee. We boren er naar gas, lozen afval en strooien met windmolenparken. Het voortdurend beheersen van land en zee zit in de Nederlandse genen.

We doen wat ons goeddunkt zonder de zee of het land ooit iets te vragen of te bedanken. Die bazige houding ten opzichte van de natuur heeft Arita Baaijens altijd verbaasd. Op haar reizen ervaarde ze dat in andere culturen de stem van bossen, bergen en rivieren wel serieus wordt genomen. Waarom in Nederland dan niet? Kunnen wij mensen een nieuwe relatie aangaan met de zee?