Arnold Schönberg en Anton Webern zochten aan het begin van de 20e eeuw naar een antwoord op de uit hun voegen gegroeide symfonieën van onder anderen Mahler en Bruckner. Schönbergs en Weberns orkestwerken, destijds verguisd, laten zich lezen als ongekende implosies van de toen gangbare taal. Ruim honderd jaar later klinken deze zwarte gaten van de romantiek nog steeds onthutsend actueel. Ze vormen een canvas waarop hedendaagse componisten als Poppe en Furrer briljant voortborduren.

Klangforum Wien weet ‘de sensatie van een concert met hedendaagse muziek nieuw leven in te blazen’, aldus The New York Times. Met dit programma keren ze terug naar de oorsprong van veel hedendaagse muziek: de Tweede Weense School. Met recentere werken van Beat Furrer en Enno Poppe schildert het Weense ensemble bovendien een aantal gevolgen van de door Schönberg en Webern begonnen revolutie. Volgens De Groene Amsterdammer stuwen in het slot van Salz van Poppe ‘alle subculturen van vijftig jaar geleden elkaar kruisend naar een gierend hoogtepunt’.