Home Overzicht Gestrand in de bureaucratische molen

Gestrand in de bureaucratische molen

0
Freda en Christie zitten in de VvE. de Vereniging van Eigenaren.

 De Commissie Ruimtelijke Kwaliteit, de welstandcommissie van de gemeente Amsterdam, geeft geen positief advies af voor het plan om 66 huizen in de Watergraafsmeer te verduurzamen. Het door de Commissie aangedragen alternatief is te duur en wijkt af van de huizen in de buurt. Subsidie is ook niet mogelijk omdat de regels niet passen. De definitieve besluitvorming hangt nu tussen een kastje en een muur.

Rose Bartholomé | Foto’s Frank Schoevaart| Dwars

Het complex in de Bolk- en Pekelharingstraat bestaat uit voor 60 procent uit woningen van Ymere en 40 procent koopwoningen. Freda en Christie zitten in de VvE (Vereniging van Eigenaren), die een aantal jaren geleden een duurzaamheidscommissie heeft ingesteld. Lek en tochtig Christie: ‘We wilden graag onze woningen verduurzamen. Dat bleek niet zo eenvoudig. Om subsidie te krijgen moest je een combinatie van aanpassingen doen. Niet alleen de ramen, maar bijvoorbeeld ook de spouwmuren. Onze jaren 50-woningen hebben geen spouwmuren en het raamoppervlak per woning was ook te klein om voor een financiële ondersteuning in aanmerking te komen. Alles moet uit ons onderhoudsfonds komen.’

‘Om subsidie te krijgen moest je een combinatie van aanpassingen doen’

Inmiddels waren de kozijnen, die al eens in de jaren tachtig waren vervangen, lek en tochtig. De bewoners van het blok wilden afgelopen zomer hun kozijnen van kunststof en hout laten vervangen door nieuwe, beter isolerende ramen en kozijnen. Na onderzoek adviseerde de Stichting !WOON, de organisatie die bewoners in dit soort gevallen bijstaat, bij de keuze van het materiaal. Vooruitlopend op een mogelijk advies van de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit hebben de bewoners gekozen voor groene kunststof kozijnen, die lijken op de ramen in dezelfde soort huizen aan de overkant van de straat. Het hele buurtje is voorzien van vergelijkbare, groen/witte kunststof kozijnen.

.

Oorspronkelijke kozijnen
De verbazing van de bewoners was dan ook groot toen de commissie Ruimtelijke Kwaliteit het stadsdeel adviseerde om de aanvraag voor de omgevingsvergunning af te wijzen. De commissie vindt dat de huidige kunststof kozijnen vervangen moeten worden door stalen kozijnen, omdat die meer lijken op de oorspronkelijke metalen kozijnen uit 1952. Freda: ’Het probleem is dat ramen met stalen kozijnen met dezelfde isolatiewaarde, drie keer zoveel kosten dan de gekozen kunststof kozijnen. Aluminium kozijnen kunnen een alternatief zijn, maar ook die zijn bijna twee keer zo duur. Zoveel geld is voor de Vereniging van Eigenaren niet op te brengen. Het gebouw is niet eens een monument of beschermd stadsgezicht. Wij willen graag onze woningen verduurzamen. De gemeente Amsterdam heeft verduurzaming van het woningbestand hoog in haar vaandel staan. Maar met deze eisen wordt het onbetaalbaar! Niet alleen om ons gebouw te verduurzamen, maar ook andere complexen in de stad.’ Als de gemeente zijn eigen duurzaamheidsdoelstellingen serieus neemt, zouden ze het advies van CRK naast zich neer moeten leggen. Want zo geeft het een ontmoedigend signaal af naar andere VvE’s.

Het gebouw is niet eens een monument of beschermd stadsgezicht

Geen reactie
Inmiddels zijn de plannen om de kozijnen te vervangen in de bureaucratische molen gestrand. Bij het indienen van
de conceptaanvraag voor een omgevingsvergunning, is per ongeluk het formulier voor de definitieve aanvraag ingediend. Het verschil in prijs bedraagt enkele duizenden euro’s, die weggegooid zijn als de vergunningsaanvraag wordt afgewezen. Het bezwaar daartegen maakt de zaak er niet eenvoudiger op. Het is nu niet duidelijk waar de VvE aan toe is. Zij zijn gestrand in de bureaucratie.

Ondertussen moeten de bewoners het doen met lekkende en tochtende ramen. Telefonisch contact zoeken met de betreffende afdeling, team WABO, blijkt onmogelijk. ‘Stuurt u maar een e-mail naar [email protected]’, vertelt de telefoniste van de gemeente Amsterdam. Van ‘Ervaren Juridisch medewerker Ruimte en Duurzaamheid’ krijg ik een email terug met de vraag waarom ik bij hen aanklop. Zij stuurt mijn mail door naar team WABO. Tot nu heb ik nog geen reactie ontvangen.