Voor het eerst in al de jaren dat ik deze column schrijf, heb ik een maand overgeslagen. Dat is voor mij bijzonder, want ik ben zeer trouw in het aanleveren van mijn tekst. Ik had na mijn vakantie wel ingepland een column te schrijven voor augustus, maar had geen inspiratie en bedacht me dat half Nederland nog op vakantie was. Ik gaf mijzelf toestemming om een maand over te slaan. Dit is ongekend voor mij. Dat was les één in loslaten na de zomervakantie.
Opruimspecialist Linda Groen is professional organizer en auteur van de boeken Wat een bende! | Professional organizing, je leven op orde | Opgebrand en uitgeblust
Les twee volgde zeer kort daarop. Heb ik eerder geschreven over het opknappen van mijn woonkamer en alle perikelen die dat met zich meebracht, afgelopen week moest het plafond in mijn voorkamer vervangen worden omdat het brandgevaarlijk was. Dat moest dus gebeuren. Kasten moesten leeggehaald worden en alle meubels bij elkaar gezet worden, zodat alles afgedekt kon worden. Deze klus was bewust na mijn vakantie ingepland, zodat ik fris was en alle tijd had om uit te ruimen en later weer in te ruimen. Minder dan een week van tevoren maakte ik een lijstje met wat ik allemaal moest regelen. Ook dit is ongekend voor mij, want meestal doe ik dat eerder. Maandag zou de klus een aanvang nemen. Dat de aannemer zaterdagochtend nog even belde omdat hij niet meer wist wat er precies moest gebeuren, gaf me weinig vertrouwen. Toch sliep ik zondagnacht buitengewoon goed.
Maandagochtend kwamen de slopers en kon mijn stress beginnen, want de heren hielden weinig rekening met mijn mooie gestucte muur. Zo stonden ze met een hand tegen de muur en lieten zwarte vingerafdrukken achter. Om te voorkomen dat de muren bespat zouden worden tijdens het witten van het plafond, werd er een brede strook papier opgehangen bovenaan de muur. Dit bleek bij het weghalen vastgeplakt te zijn, dus het schilderwerk kwam mee bij het verwijderen van deze bescherming. Grrr! En ik maar verwoede pogingen doen om los te laten! Dat viel niet mee.
In dezelfde week stond in de krant een foto van een huis in Texas dat getroffen was door orkaan Harvey. Drie muren ontbraken en de meubels waren bedekt met puin. De keukenkastjes hingen nog wel aan de enige overgebleven muur. Je kon het servies, dat nog heel was, op de planken zien staan. Dit relativeerde mijn stress een beetje. Toen ik die foto zag, dacht ik: Linda, waar maak je je druk om? Het kan altijd erger. Loslaten.
