Herkent de medewerkster mij als een bekende bezoeker of begroet ze iedereen zo enthousiast? Ik vraag het me af als ik House of Watt binnenloop. Ondanks de hoge plafonds is het er aangenaam warm. Her en der zijn mensen aan het werk achter hun laptop. De geur van espressobonen nodigt daar ook toe uit. Het gerinkel van koffieschoteltjes vermengt zich met de stem van Johnny Cash die zachtjes uit de speakers klinkt.
Bastiaan Weldring spreekt ondernemers over hun zaak en alles wat daarbij hoort.
Liesbet Zikkenheimer gaat met hem mee en maakte een video-impressie.
Thomas Reekers en Elsa Jonker zijn samen met Jim Korteweg en Felix Bekkers, eigenaar van House of Watt. Een dik jaar geleden opende House of Watt de deuren en is nu al genomineerd voor de Nationale Meeting Award 2019. De beste meeting- en eventlocatie van Nederland wint.
Gefeliciteerd met de nominatie!
‘Dankjewel. Heel tof dat je een jaar nadat je open bent al genomineerd wordt’ reageert Elsa. Thomas sluit zich daarbij aan: ‘We worden wel een beetje als the odd one out omschreven.’
House of Watt vaart een eigenzinnige koers. Ze zijn geen standaard vergadercentrum met ‘een meisje in mantelpakje dat gasten ontvangt, met kladblokjes, een pennetje ernaast en een pepermuntje.’ Wél een bijzondere lunch, een goede borrel na afloop met zoveel mogelijk met producten uit Amsterdam-Oost. We bieden af en toe een versnapering als verrassing aan of een energizer, en bovenal een persoonlijke benadering. Dat zorgt er allemaal voor dat zakelijke gasten zich op hun plek voelen. ‘Maar’, benadrukt Thomas, ‘we zijn ook gewoon open voor iedereen die zin heeft in een lekker kopje koffie, een lekkere lunch en uiteraard voor een fijn diner.’
Daarin onderscheidt House of Watt zich van andere vergaderlocaties volgens hem. House of Watt biedt niet alleen vergaderruimtes, noch is het alleen een café. Juist die twee te combineren is ongebruikelijk. ‘Hoewel’, nu lachend, ‘wij doen dingen ook niet zo heel gebruikelijk.’
Elsa beaamt de waarde van het volgen van hun eigen koers: ‘Hier hebben we de flexibiliteit voor gasten om dingen op maat te doen. In plaats van hele lange tafels bijvoorbeeld zetten we enkele losse tafels in elkaars verlengde zodat we die makkelijk kunnen verplaatsen als we ruimte willen creëren. Al het meubilair is vanuit die gedachte uitgekozen: om het flexibel te kunnen gebruiken en de ruimte optimaal te benutten.
De ruimte was voorheen een hotellobby. In november 2016 ontstonden de eerste plannen die om te toveren richting het huidige resultaat. Hoe hebben jullie dat gerealiseerd?
Van het eerste concept tot de officiële opening kostte het negen maanden, berekent Thomas. ‘Op een gegeven moment hebben we 1 september 2017 op papier gesteld als deadline. Het grappige is, die hebben we op een gegeven moment gewoon gehaald.’ Lachend: ‘We hadden wel nog een extra evenementenzaal.’
Elsa, ook lachend: ‘Die was nog even niet af.’
Thomas: ‘Daar stonden alle bouwspullen dus die deur bleef noodgedwongen dicht. Maar toen kregen we op een gegeven moment de mogelijkheid daar ook wat te organiseren. Als je dan met elkaar even de schouders eronder zet, heb je zo’n zaal binnen één à twee dagen leeg.’
Dat klinkt als een fijne onderlinge samenwerking.
‘We zijn met drie hotello’s en een jurist. Iedereen heeft zijn eigen expertise. Ik had mijn eigen marketingbureau, Jim is gastheer pur sang, Felix kan fantastisch koken en onze jurist Elsa houdt ons een beetje in het gareel. Die verschillen maken ons sterk. Meningsverschillen zijn goed. Als iedereen alles goed vindt, kom je nergens. En door het niet eens te zijn kom je vaak op oplossingen. Wrijving geeft glans.’
Zijn jullie na een jaar waar jullie hoopten te zijn?
Thomas: ‘In mijn ogen zijn we verder. Ik had niet verwacht dat we zo snel de evenementenmarkt zouden aanspreken. Die nominatie is een goed voorbeeld. Allerlei partijen bellen ons nu.’
Elsa is het daar mee eens: ‘Alle kerstdiners en kerstborrels komen er nu natuurlijk aan. Dat hadden we vorig jaar ook wel, maar nu zitten we tot aan de kerst vol, op misschien twee of drie avonden na.’
Het gaat jullie voor de wind. Dat was aanvankelijk moeilijk te voorspellen?
Thomas beaamt dat: ‘We hebben dan ook wel onze nek uitgestoken in dit buurtje.’
Wat bedoel je daarmee?
Thomas: ‘Mensen hebben regelmatig tegen ons gezegd, waar ben je in hemelsnaam aan begonnen op deze plek?’ Elsa: ‘Heel vaak.’
Thomas: ‘Deze locatie heeft zó veel ruimte. Ondanks dat een deel van de wijk leeg staat [de Rudolf Dieselbuurt, red.], is er een vrij dichtbevolkt en gemêleerd publiek. Als je hier een koffiezaakje was begonnen hadden we het niet met z’n vieren kunnen doen, en niet die extra dingen kunnen doen. Dat kan nu wel.’ Hij legt uit dat de open ruimte tegenover House of Watt, waar een UvA-gebouw gesloopt is, voor anderhalf jaar aan de buurt wordt teruggegeven. Het doel: een multifunctionele ontmoetingsplaats creëren. House of Watt speelt, samen met andere bedrijven in de buurt, een actieve rol in de verwezenlijking daarvan. Zo hebben ze de HvA met succes benaderd om studenten in het kader van hun studie CMV evenementen voor de buurt te laten organiseren. ‘Dat doen we omdat we zo geloven in deze buurt’, benoemt Thomas.
Thomas was aanvankelijk met Felix in gesprek om ‘iets met eten te doen.’ Elsa wilde graag iets met kinderen en activiteiten doen. Op de tennisbaan wisselenden Thomas en Elsa voor het eerst van gedachten. Ze wilden in de buurt van hun huis wat opzetten. Toen ze het huidige pand bij toeval tegenkwamen waren ze direct geïnteresseerd.
Thomas lacht weer, ‘ik was wat kritisch over het verdienmodel van Elsa. Toen kwamen we op de gouden gedachte om het te combineren: een plek waar je doordeweeks zakelijke activiteiten hebt, en waar je in het weekend verjaardagen viert, theater en kookworkshops hebt.’
Elsa knikt: ‘We willen oudervriendelijk zijn.’
Thomas: ‘Maar waar we erg op mikken is dat we geen speelhal zijn.’ Thomas pauzeert even, zoekt naar de juiste woorden, waarna hij vervolgt ‘en waar je dan tegenaan loopt is dat we dat heel moeilijk kunnen communiceren.’
Elsa wijst op enkele kinderen die met hun moeder op de bank zitten.
Thomas: ‘Die zijn hartstikke rustig, geen probleem.’
Elsa vult aan: ‘Ze zijn ook van harte welkom. Maar kom lekker op zondag of zaterdag. Dan organiseren we activiteiten voor kinderen. In het weekend is het veel leuker voor hen. Maar wat we op zondag hebben, willen we dus niet op maandag tot en met vrijdag.’
Jullie spreken de zakelijke doelgroep en ouders aan. Hoe zit het met de overige buurtbewoners?
Thomas: ‘Als we diep in ons hart kijken willen we natuurlijk ook dat buurtcafé zijn.’ Maar voor wie, vraagt hij zich hardop af. Hij beschrijft de mix van studenten, starters en jonge gezinnen die nu het Eenhoorngebied bevolken.
Elsa: ‘Veel onderlinge cohesie is er nog niet.’
De buurt verandert. Binnenkort komen er in het Europahuis 250 appartementen, sociale huurwoningen in de (voormalige) Rudolf Dieselbuurt en op termijn koopwoningen tegenover House of Watt zelf.
Of dat voor de sociale cohesie een goede ontwikkeling is, weet Elsa niet. ‘Vooral de grote hoeveelheid huurwoningen voorkomt dat bewoners lang op dezelfde plek blijven wonen, anders dan in de Watergraafsmeer.’
Thomas: ‘Of dat buurtgevoel hier ooit helemaal zal komen, weet ik niet, maar wij proberen in ieder geval die plek te zijn waar je de buurt kunt ontmoeten.’
Elsa valt even stil als ik vraag waar House of Watt over tien jaar staat. Dan, peinzend: ‘Lastige vraag vind ik dat.’ En als de buurt af is?
Elsa, enthousiast nu: ‘In de zomer hebben we een mooi terras. Dat hebben we nu al met bedrijven op de vrijdagmiddagborrel. Dat heb je dan élke dag met de buurt. Dat lijkt me heel tof. Ik hoop dat we dan nog steeds dat speelse karakter hebben, dat we een plek voor iedereen zijn.’
Thomas: ‘Ik denk dat deze buurt over vier jaar onherkenbaar is, en daar willen wij dan het middelpunt in zijn.’
Elsa: ‘Op een manier dat iedereen dan naar het terras komt, en dat men daarheen gaat om anderen uit de buurt te zien. Echt een buurtcafé.’
Thomas: ‘Dat is wat we inderdaad willen. En we willen gewoon lol houden in wat we doen. We zijn nu al vier keer benaderd door verschillende partijen of we bijvoorbeeld een project in West willen doen. Maar ik wil eerst dat dit helemaal staat en eerlijk gezegd, ik heb helemaal niets met West.’
House of Watt, James Wattstraat 73 in het Eenhoorngebied.
