Is het nodig om op te ruimen voor je doodgaat?

Het boek Opruimen voor je doodgaat van Margareta Magnusson roept tegenstrijdige reacties op. Dit boek gaat over döstädning; het Zweedse gebruik om je materiële bezittingen te ordenen tegen het einde van je leven. Wat een aantal mensen tegenstaat aan dit boek is de titel.

Opruimspecialist Linda Groen is professional organizer en auteur van de boeken Wat een bende! | Professional organizing, je leven op orde | Opgebrand en uitgeblust

Ik vind het ook wat morbide, maar begrijp de gedachte achter dit Zweedse gebruik. Het is beter om voor je overlijden orde op zaken te stellen, zodat je kinderen, familie of misschien zelfs vreemden na je dood jouw spullen niet hoeven op te ruimen. Ik heb ervaren hoe prettig dat is.

Op Paasochtend toog ik met mijn man naar mijn ouders om hun zolder op te ruimen. Gelukkig hebben mijn ouders in de ruim vijftig jaar dat ze in hun huis wonen af en toe de zolder opgeruimd, dus die was niet tot de nok toe volgepakt met spullen. Toch zijn we ruim vier uur bezig geweest om alles door onze handen te laten gaan en schoon te maken.

Tip

Wacht niet met opruimen tot iemand is overleden. Door eerder op te ruimen, heb je de tijd en de rust om het goed te doen en aan de eigenaar van de spullen te vragen wat ermee moet gebeuren.

Ik heb gevoeld wat mijn klanten ook moeten voelen als ik hen help met opruimen. Over elk voorwerp moet een beslissing genomen worden. En dat is soms niet makkelijk als er herinneringen en emoties bij komen kijken. Zo trof ik wat houten legpuzzels en kinderboeken in een doos aan. Alle puzzelstukken lagen los. Toen ik de puzzels ging maken om te kijken of ze nog compleet waren, herinnerde ik me dat ik er vroeger veel mee gespeeld heb. Een wat vreemde gewaarwording. Als je me voor het opruimen had gevraagd wat ik me van mijn jeugd herinnerde en met welk speelgoed ik graag speelde, dan had ik niet deze houten puzzels genoemd. Door het zien en aanraken ervan werd er blijkbaar een herinnering uit mijn geheugen opgediept. Zo ging het ook met een aantal boeken. Bij het vastpakken ervan, kwamen er allerlei fijne herinneringen naar boven.

Daardoor kwam ik op het punt dat ik mij kon vereenzelvigen met mijn klanten. Want wat doe je met dit soort spullen? Bewaar je ze? Waarom? En waar dan? Ik heb slechts één boek met kinderversjes bewaard. Alle andere spullen zijn naar de kringloopwinkel gebracht, zodat een ander kind er nog plezier aan kan beleven. Verder heb ik wat poppenkleertjes meegenomen naar huis. Nu ik ze gewassen heb en zie dat mijn moeder de kleertjes zelf gemaakt heeft, ben ik dankbaar voor deze opruimactie. Ik was vergeten dat mijn moeder zo haar best gedaan heeft en kan haar daar nu nog voor bedanken.

Hebben we nog een schat ontdekt op zolder? Jazeker. Uit een kleine doos kwamen niet alleen mijn lagere schoolrapporten tevoorschijn, maar ook het poesiealbum van mijn overgrootmoeder (uit 1907. Voorop staat ‘Poesie’, dus dat is geen schrijffout) en het bestek van mijn overgrootvader. En daarom is opruimen voordat je doodgaat belangrijk. Had mijn vader niet meer geleefd, dan had ik op zolder een lepel en een vork gevonden en niet geweten waarom dat bewaard was gebleven. Nu weet ik dat dit bestek door mijn overgrootvader is gebruikt toen hij KNIL-militair was in Indië. Zijn legernummer staat gegraveerd in het bestek.

’s Avonds bekeek mijn vader een album van zijn grootvader dat vol visitekaartjes zat vanwege het afscheid van zijn werk in het postkantoor van Naarden. Mijn vader had bij veel van de namen op die visitekaartjes een verhaal, omdat hij deze mensen gekend heeft. Ik zei tegen mijn vader dat we samen nogmaals in dit album gaan kijken. Hij kan er dan over vertellen en ik zal het opschrijven . Want als mijn vader er niet meer is, weet niemand meer wie er achter die namen op die kaartjes schuilgaan.