Bent u wel eens langs de koppen van Serge Verheugen gelopen op perron 8 en 9 van het Muiderpoortstation? Nieuw werk van dezelfde kunstenaar is nu te zien op perron 3 en 4. En weer richt hij zich op mensen die je zomaar hier in de buurt tegen zou kunnen komen.
Anneke Hesp | Foto Eddy Ellert | Dwars
‘Een kunstwerk in het atelier bestaat eigenlijk niet. Pas als een kunstwerk gezien wordt bestaat het.’ Serge Verheugen richt zich hiermee op iets dat vrijwel iedere kunstenaar bezig houdt. Hoe kan ik relevant zijn? Bijdragen aan de maatschappij? Wie zit er op mij te wachten? Vroeger verkreeg je die reden voor je bestaan door te werken voor een koning of voor de kerk, voor de machthebbers. Je kon zo in je levensonderhoud voorzien en de mensen kregen je werk onder ogen. Verheugen heeft veel op met het sociaal realisme en heeft zo zijn eigen manier gevonden om heel veel mensen zijn kunst te laten zien.
Gek op treinen
Hij is begonnen in de haven. Toen de passagiersterminal gebouwd werd, gaf het Havenbedrijf hem de opdracht iets te maken voor een grote lege wand. Daarna volgde Schiphol. Voor de NS werkt hij graag. ‘Ik woon aan de Vrolikstraat met op de vierde verdieping uitzicht op de grote boog die de treinen richting Utrecht maken van Muiderpoort naar Amstel. Tussen de Linnaeusstraat en de Wibautstraat is mijn stukje spoor.’ Op het Amstelstation is zijn kunstwerk ‘WIJ’ te zien. Een wit/zwart kunstwerk over zwart/wit. Wie nieuwsgierig is kan het vinden achter de kiosk op perron 3 en 4. Op het spoorviaduct boven de Wibautstraat staat vervolgens zijn aansporing voor de stad: DOE IETS.
Tongbreker
Voor het Muiderpoortstation heeft hij tien jaar geleden een kunstwerk met koppen gemaakt rond een klein bouwwerk. Iedereen die wat langer staat te wachten op perron 8 of 9 drentelt er wel eens langs. Wie zijn die mensen? Verheugen: ‘Ik heb voorbijgangers rond het station ‘en profil’ afgebeeld. Het viel me op dat integratie en assimilatie in haardracht prima ging. Zo zie je bij voorbeeld dreads bij mensen met steil haar en steil haar bij mensen met kroeshaar. Die vrolijke verscheidenheid laat ik zien in al die silhouetten. Het werk heet MULTIKRULJUWEEL, een verbastering van ‘multicultureel’: gezamenlijk vormen we de diverse facetten van een schitterende edelsteen.
Buurtberoemd
Nu zijn op Muiderpoort de wanden van het gebouwtje achter de kiosk op perron 3 en 4 bekleed met nog meer koppen. Deze keer niet eenvoudig in silhouet. Dit zijn mensen die je aankijken, vaak met een lach. Onderdeel van elk portret zijn hun zwarte handafdrukken op ware grootte. De menselijke maat. Allemaal zijn ze herkenbaar. Ze betekenen iets voor onze wijk op een hele praktische manier. Ze steken hun handen letterlijk uit. De een verzorgt alle plantjes in haar straat, een ander maakt een blad zodat buren beter begrijpen wat er gebeurt in de wijk, een derde bestrijdt armoede en eenzaamheid. Geen mensen naar wie straten worden vernoemd, toch mensen die die straten leefbaar maken. Gewone ongewone mensen. Wie gaat kijken, ziet geheid iemand die hij of zij hier op straat zo maar tegen kan komen. En zich wellicht laat inspireren…
