21 Sinds een tijdje hou ik vrij precies bij wat ik lees. Eerder schreef ik op wat ik uitlas, nu schrijf ik van elk boek waar ik in begin de titel op, met de begindatum. Pas als ik het uit heb, vul ik de einddatum in en nummer ik door. Het is namelijk leuk terug te zien wat je allemaal uitgelezen hebt, maar interessanter is het te zien welke boeken ik (nog) niet uit heb. Het zijn boeken waar ik in ben gestrand, boeken die later zeker nog hernomen zullen worden (hmhm, meestal nooit), essaybundels die te veel stof tot nadenken leveren (en waar ik te lang over doe, hup, er moet wel een beetje tempo blijven), essaybundels die ik zo fijn vind dat ik niet wil dat ze ooit uit zullen raken en natuurlijk verhalenbundels. Die lees ik – ik wist het wel, maar nu weet ik het zeker – heel vaak niet uit. Evengoed ben ik heel vaak razend enthousiast over een bepaalde bundel, ook al heb ik nog lang niet alle verhalen gelezen. Het is een beetje zoals vroeger, dan kocht ik blind (doof) een heel album van een band die één heeeel mooi nummer hadden, met de gedachte: als je zoiets moois kunt, kan zelfs het slechtste niet echt slecht zijn. (Dit kon trouwens verrassend vaak wel, maar dat is een ander verhaal.)
Wat het nu precies zegt als ik een verhalenbundel wél integraal en achter elkaar uitlees, weet ik nog niet. Een bundel waarmee ik dat onlangs deed was Florida van Lauren Groff. Een vriendin tipte die bundel maanden terug, ik googelde de auteur en stuitte op het destijds door mij totaal genegeerde Furie en fortuin dat ik spoorslags bestelde via boekwinkeltjes.nl. Ik vond het een geweldige roman, een rijk vol façades en kantelingen van de werkelijkheid maar bovenal: een fantastische stijl.
De bundel verscheen in vertaling (van de prettige en capabele handen van Maaike Bijnsdorp en Lucie Schaap, hulde, wederom) en begon te lezen. Het eerste verhaal benam me meteen de adem.
‘Ergens onderweg ben ik veranderd in een vrouw die schreeuwt en omdat ik geen vrouw wil zijn die schreeuwt, met kinderen die met strakke, alerte snoetjes door het huis lopen, trek ik tegenwoordig na het eten mijn hardloopschoenen aan voor een avondwandeling door de schemerdonkere straten en laat ik het uitkleden, badderen, voorlezen, zingen en instoppen van de jongens over aan mijn echtgenoot, een man die niet schreeuwt.’
Ik zat meteen rechtop. Dit kon eigenlijk al niet meer misgaan.
Over de avondwandelingen:
‘Er loopt vaak een elegante, lange vrouw een Deense dog met de kleur van droogtrommelpluis uit te laten. Ik ben bang dat haar iets mankeert, want ze loopt heel stram en vertrekt haar gezicht alsof ze geplaagd wordt door pijnscheuten. Soms stel ik me voor dat ik een hoek om kom stormen, haar ineengezakt op de grond aantref en haar dan over haar hond heen leg, hem een klap op zijn schoften geef en nakijk terwijl hij haar met alle waardigheid die hij bezit naar huis draagt.’
Alles bevalt me hieraan: het beeld, het woord droogtrommelpluis, de fantasie, het ritme.
Het is een prachtig verhaal over een vrouw die wanhopig veel van haar man en kinderen houdt, maar moeite moet doen om in contact te blijven.
En dan volgen er nog tien verhalen, alle tien eigenlijk even magistraal. Over Jude die opgroeit in een huis vol slangen die zijn vader vangt, tot zijn moeder de benen neemt, over de vrouw die besluit tijdens een storm en tegen het evacuatieplan in in haar oude huis te blijven en als Scrooge bezocht wordt door drie geesten. Een vrouw neemt haar twee zoontjes mee voor een zomer in Frankrijk, zogenaamd voor haar onderzoek naar Guy de Maupassant, maar ze is natuurlijk op de loop (en eigenlijk haat ze Guy de Maupassant).
Als dit een echte recensie was geweest was ik nu begonnen over overkoepelende thema’s en rode draden. En een diepteanalyse van de vrouw die – zeer waarschijnlijk – in meerdere verhalen terugkeert. Als eenvoudige boekverkoper zeg ik: iedereen is voor alles op de loop en verder werd ik duizelig van leesgeluk door Groffs organische stijl en kraakheldere observaties van het menselijk tekort in al zijn verschijningsvormen.
_____
Florida is geschreven door Lauren Groff
vertaald door Maaike Bijnsdorp en Lucie Schaap
verschenen bij de Bezige Bij
Edith Vroon is boekverkoper bijLinnaeus Boekhandel, Middenweg 29
