Home IJopener Loslaten door de lens

Loslaten door de lens

0

We spreken Sporenburgbewoner Michel van der Linden die naast zijn werk bij de Brandweer Amsterdam in zijn vrije tijd veel fotografeert. Van het grote, vaak grove werk bij de brandweer naar focus, voorbereiding en aandacht voor het kleinste detail als fotograaf.

Mariska Meijer | Foto’s Marcel de Knock en Michel van der Linden

Michel, hoe ben je met fotografie begonnen?

‘Ik werk bij de brandweer, dat is te gek, een fantastisch beroep, maar je maakt ook een hoop ellende mee. Je ziet verschrikkelijke dingen, en ik zocht daar een tegenhanger voor. Op een gegeven moment, zo’n vijftien jaar geleden, konden we vanuit de gemeente cursussen volgen en toen ben ik naar een fotovakschool gegaan. Ik heb daar een cursus gevolgd, heb een spiegelreflexcamera gekocht en vanaf dat moment ben ik gewoon lekker gaan fotograferen.

Je focust op heel gedetailleerde, kleine dingen, waardoor je de hectiek van de stad en je baan heerlijk los kunt laten. Bij de brandweer is het heel snel denken en handelen. Fotograferen is echt een tegenhanger, je mindset is compleet anders, je moet creëren en je hebt de tijd. Je duikt letterlijk dieper op die hele grote stad in. Je gaat voorbereiden en bent met kleine techniek bezig. Het is niet een manier om te verwerken, dat doen we als collega’s met elkaar, maar wel om dingen in balans te houden en niet alleen maar die ellende te zien.’

Je fotografeert meestal mensen?

‘Ja, supereng in het begin, maar toen ik eenmaal van de chemie tussen fotograaf en model geproefd had, dacht ik: Ik blijf dit eng en spannend vinden maar juist dat geeft achteraf de meeste voldoening.

Naast zijn vaste, vooral vrouwelijke, modellen heeft Michel ook veel collega’s van de brandweer op de gevoelige plaat vastgelegd, zoals enkele jaren geleden voor een kalender waarvan de opbrengst naar Stichting Opkikker ging. En na de negatieve berichtgeving in de pers in 2017/2018 over het Amsterdamse brandweerkorps door de voormalige brandweercommandant, fotografeerde hij zijn collega’s voor Instagram met daarbij #trotsopmijncollegas.

Moet je je collega’s dan overhalen of zijn ze trots dat je ze vraagt?

‘Van de honderd keer dat ik mensen vraag, willen er misschien vijf niet. Bij de brandweer weten ze dat ik dit doe en dat ik mooie foto’s kan nemen, zodat ik ze altijd wel kan strikken. Iedereen is blij met een mooie foto van zichzelf, en dat geeft mij ook weer voldoening.’ Leer je nog steeds bij? ‘Ja, ik wil bijvoorbeeld meer weten van flitslichten en lampen. Dat kun je ook allemaal op YouTube vinden, maar het is leuk om een cursus te volgen. Het leuke is dat ik dat niet meer bij gerenommeerde opleidingen doe, maar bij mensen die ik ken van Instagram of Flickr (een portfolio website voor fotografen) bijvoorbeeld, andere hobbyisten dus. Maar ik zou ook nog wel bij een echt goede portretfotograaf een cursus willen doen, want er zijn vast wel honderd-en-een dingen die ik beter of handiger kan doen.’

Aan welke tips heb je veel gehad?

‘Het kan soms lastig zijn om een model precies de houding aan te laten nemen die je bedoelt, het werkt dan goed om het zelf voor te doen. Of zeggen: “Ik pak denkbeeldig je neus, en dan stuur ik hem een klein beetje deze kant op.” Vaak krijg je dan net het zonlicht of de schaduw op de juiste plek.’

Check instagram.com/onderdelindenfotografie