Lia van Slooten staat sinds 1997 met de bloemenstal op de hoek van de Linnaeusstraat en de Pretoriusstraat. Ze geniet nog elke dag van de leuke plek tegenover Oostpoort en de drukte. De bloemenvrouw maakt met haar bloemen mensen gelukkig bij geboorte, bruiloften en feesten. Maar er is ook verdriet bij begrafenissen.
Door Wil Merkies | Beeld Dineke Rizzoli
Lia van Slooten heeft een jeugdige uitstraling voor haar 63 jaar. Ze vindt het maar niks dat ze voor het interview ook nog op de foto moet. Maar voor buurtblad Dwars en oost-online is het goed. Lia: ‘Ik lees Dwars graag.’
Op deze grijze en grauwe dinsdagmorgen is haar bloemenkiosk het enige lichtpuntje in de Linnaeusstraat. Haastige fietsers en automobilisten rijden snel voorbij. Tijdens het gesprek zwaait ze vaak naar bekende voorbijgangers.We worden tijdens het gesprek regelmatig onderbroken door klanten voor wie Lia met zorg bloemen uitzoekt voor een mooi boeket.
Als het weer even rustig is vertelt ze dat ze na de mulo op kantoor van een importfirma aan de Prinsengracht ging werken. Toen de firma failliet ging, kwam ze Jan tegen en ging ze bij hem werken. Hij had een bloemenzaak in de Ferdinand Bolstraat. Zijn vader had vroeger een bloemenstal gehad bij het Haarlemmermeerstation in Zuid en ook zijn opa zat in de bloemen. Na het overlijden van zijn vader opende hij in 1981 samen met Lia een bloemenwinkel in de Pretoriusstraat.
Daarnaast namen Jan en Lia de bloemenstal aan de Linnaeusstraat van Henk van Hoppe over in 1983 en in 2002 bouwde Jan de kiosk. Vroeger was hij aannemer en timmerman geweest, dus hij wist wat hij deed. Na 26 jaar stopten Jan en Lia met de winkel in de Pretoriusstraat, maar Lia werkt nog steeds vijf dagen in de kiosk en verzorgt in de avonduren de administratie. Lia: ‘Jan doet de inkoop en vraagt altijd of ik nog wensen heb. Voor de inkoop gaat hij twee of drie keer in de week naar de bloemenveiling in Aalsmeer. We werken goed samen en zijn prima op elkaar ingespeeld.’ Ze kijkt tevreden. ‘Het gaat heel goed.’ En lachend: ‘Maar soms kan ik ‘m wel ……. Jan heeft een ander ritme en werkt anders dan ik. Hij vindt mij wel eens chaotisch.’
Hoe leerde jij het bloemenwerk?
Lia: ‘Ik kende geen namen van bloemen. Dat was allemaal nieuw voor mij maar ik leerde wel veel in de bloemencursus die ik ging volgen. Het noodzakelijke middenstandsdiploma had ik al gehaald. Het was na de mulo, de latere mavo, mijn tweede diploma. Later heb ik nog een cursus bloemschikken gedaan.’
Lia onderbreekt het gesprek voor vaste klant, Lisa Vlaanderen (70), uit Betondorp die langs komt. Lisa: ‘Ik kom hier al heel lang en vaak koop ik hier verse bloemen.’ Dat Lia en Lisa elkaar goed kennen is duidelijk. Ze lachen veel en drinken ook wel samen koffie op Lia’s vrije dagen. Als Lise met haar bloemen is vertrokken wordt het weer even rustig en is er tijd voor de vraag:
Wat is het leuke van je werk?
Lia gaat door met bloemschikken: ‘Er komen hier meestal leuke mensen om bloemen voor zichzelf of anderen te kopen. Ze gaan dan vrolijk weg. Het maken van mooie bossen bloemen en het praten met klanten en veel bekenden die langskomen vind ik heel leuk. Soms komen mensen uit de buurt spontaan langs met iets lekkers zoals een saucijzenbroodje. Dat zijn de leuke dingen van mijn werk. Vroeger gebeurde dat alleen met mensen hier uit de buurt. Sinds we met de standplaats in Zuid zijn gestopt komen de vaste klanten die we daar hadden ook nog hier langs voor bloemen of alleen maar een praatje.’ Terwijl ze weer naar een bekende zwaait: ‘Ik ken ook veel mensen uit de buurt omdat we hier zo dichtbij wonen. Dit is een leuke buurt en nooit saai.’
Maak je ook minder leuke dingen mee?
Lia: ‘Bij begrafenissen krijg je met verdrietige mensen te maken. Maar als iemand op hoge leeftijd inslaapt dan heeft de familie er wel vrede mee. Als kinderen of jonge mensen overlijden is het verdriet veel groter.’ Maar de mooiste dingen maak je in dit werk mee bij geboortes en andere blije gebeurtenissen.’
Wat is de drukste tijd in het jaar voor jou?
Lia reageert snel: ‘Valentijnsdag, Kerst, Pasen, bruiloften, moederdag en natuurlijk de examentijd. Schrijf ook maar op dat we geen kerstbomen verkopen omdat we daar geen ruimte meer voor hebben.’
Op verzoek van Lia trekken fotografe Dineke Rizzoli en ondertekende zich terug als een klant die Lia kent rouwwerk komt bestellen. Hij wil ook namens de kinderen en kleinkinderen een apart bloemstuk. Zijn 93-jarige moeder die net als hij met zijn gezin in de buurt woont, is overleden. Even later komen ook zijn vrouw en dochter langs om te informeren wat Lia voor bloemstukken gaat maken. Na het vertrek van de familie vraag ik of Lia last heeft van concurrentie sinds de komst van winkelcentrum Oostpoort tegenover haar kiosk.
Lia opgewekt ‘nee hoor, het wordt juist drukker met al die nieuwe bewoners die hier nu komen, waaronder veel jonge mensen. Met de winkeliers in de buurt hebben we ook leuke contacten al is dat wel minder geworden na sluiting van nogal wat winkels hier.’
Hoe blijf jij zo fit als je als je vijf hele dagen voor je werk zoveel moet staan en bukken?
Lia: ‘Zondag en maandag zijn mijn vrije dagen en dan ga ik naar de sportschool en daar drinken we na afloop gezellig koffie met elkaar.’
Denken Jan en jij wel eens aan stoppen met de bloemenstal?
Lia nadenkend: ‘We praten er wel over met elkaar maar we weten het nog niet. We gaan gewoon door en we hebben geen kinderen die ons kunnen opvolgen.
