Vertrouwen, daarop is Buurtzorg gebouwd, en vandaag mag ik mee met wijkverpleegkundige Rinkje Sorgdrager, bij de mensen thuis. Bloedsuiker meten, insuline spuiten, rode plekjes op de huid insmeren, steunkousen aantrekken, een katheterzak verwisselen of onder toezicht medicatie in laten nemen.
Tekst Daan van Pagée | Foto Dineke Rizzoli
Buurtzorg is gevestigd in Gezondheidscentrum Vrolikstraat, en al staan er nauwelijks marktkramen in de Dapperstraat vanwege het gure herfstweer, de wijkverpleegkundigen van Buurtzorg trekken er ook nu weer op uit. Een fietstas vol steunkousen, medicijnen, een iPad voor de administratie, en een grote bos huissleutels.
Het is een kort Buurtzorg-bezoekje, want het gaat alleen om steunkousen en de bloeddruk meten.
Kilo’s huissleutels
Onze eerste zorgopdracht is bij mevrouw Hoogvliet, driehoog in de Eerste Oosterparkstraat. De verpleegkundige drukt als aankondiging op de deurbel en weet vervolgens uit tientallen sleutels de Hoogvliethuissleutel te vinden. ‘Ik heb een journalist van de Dwars door de buurtkrant meegenomen,’ vertelt de wijkzuster in de deuropening. ‘Welkom,’ antwoordt mevrouw Hoogvliet, die open en gastvrij is. ‘Bent u tevreden met de verpleegkundige zorg van Buurtzorg?’ vraag ik belangstellend. Ze knikt en al snel vertelt mevrouw Hoogvliet enthousiast over haar kleinkinderen die vanmiddag weer even gezellig langskomen. Het is een kort Buurtzorg-bezoekje, want het gaat alleen om steunkousen en de bloeddruk meten. Samen met de commerciële zorgverzekeraars hebben we afgesproken dat deze handelingen tien minuten mogen kosten. Maar daar hebben ze bij Buurtzorg Amsterdam Oost ‘maling’ aan. Want met een beetje creatieve boekhouding is het soms toch mogelijk om, zoals nu bij mevrouw Hoogvliet, gewoon gezellig een bakkie koffie te blijven drinken met een krakelingkoekje.
Hoofdonderwijzer
Onze tweede zorgopdracht vindt plaats in een prachtige woning aan de Linnaeusstraat tegenover het Oosterpark. Daar woont een gastvrije hoofdonderwijzer die nu ook behoefte heeft aan steunkousen. Terwijl Rinkje behendig in de weer is met zo’n nieuw setje kousen, vertelt de voormalig hoofdonderwijzer van de kweekschool het één en ander over zijn persoonlijke historie. En ook over zijn prachtige woning met hoge vensterramen, een marmeren schouw, en een plafond met ornamenten. Ook heeft zijn woning een achterhuis: ‘Je mag wel even kijken, hoor,’ zegt hij. Maar volgens de afspraken met de commerciële zorgverzekeraars mogen we hier niet te lang blijven plakken.
De fietssalsa
Als wijkverpleegkundige van Buurtzorg danst ook Rinkje de fietssalsa door de straten van Amsterdam-Oost, bochten afsnijdend via het trottoir, slalommend tussen geparkeerde scooters en afvalcontainers van het fameuze restaurant De Biertuin op de hoek van de Linnaeusstraat en de Eerste Van Swindenstraat. En wanneer bij De Sleutelkluis op het kruispunt Oosterpark-Wijttenbachstraat het verkeerslicht toch op rood springt, gooit Rinkje direct het stuur naar rechts om via de Kastanjeweg alsnog op tijd de Tweede Oosterparkstraat te bereiken. Terwijl de online administratie-iPad in Rinkjes fietstas de route registreert, navigeert meneer Google stilletjes mee in het nieuwe zorglandschap van 2017.
Russisch Staatscircusartiest
Een heel ander kostenplaatje, om het taalgebruik van een directeur Zorginkoop maar eens te gebruiken, is de zorg voor iemand met een hoge dwarslaesie. Als Russisch Staatscircusartiest vloog de Rus Boris metershoog door de lucht in het Russisch Staatscircus, nadat hij met grote een knal uit de loop van een kanon werd gelanceerd om vervolgens door een muur van collega’s veilig te worden opgevangen, daar was goed op getraind. Maar na een onfortuinlijke val tijdens een fietstocht ging het mis, een hoge dwarslaesie. Het Russisch Staatscircus was in handen van een Nederlander en dus krijgt Boris nu de zorg waar hij recht op heeft. In de huiskamer staat een tillift, om uit bed te komen en naar het toilet, naar de badkamer, en schoon weer terug. Aankleden, haren kamen en nog een Nivea dagcrème van Buurtzorg Oost voor een nieuwe dag. Wat de directeur Zorginkoop van Achmea voor deze zorghandelingen heeft weten ‘uit te onderhandelen’ interesseert me inmiddels niet meer zoveel…
Cappuccino
In Bar Botanique, voorheen De Ponteneur, trakteert Rinkje Sorgdrager de ‘Dwars-journalist’ op een cappuccino. Ik vraag haar wat ze zelf nog belangrijk vindt om vermeld te zien in deze krant. ‘Wijkverpleegkundige is het mooiste beroep van de wereld, iedereen kijkt naar me uit. En ik maak elke dag weer een wereldreis: straks na de koffie ga ik nog naar iemand uit China, iemand uit Marokko en ook nog naar een Italiaanse vrouw. En nooit sta ik voor een dichte deur, want ik heb alle huissleutels zelf op zak’, aldus Rinkje Sorgdrager van Stichting Buurtzorg.
