Terugkerende elementen zijn narcissen: een ode aan haar jeugd op het bollenbedrijf van haar ouders op Texel. Yvonne haar vader overleed toen ze twaalf was, waarna haar moeder het bedrijf voortzette met behulp van haar dochters, vrienden en familie.

Cirkels staan voor de zon en de oneindige tijd; het werken met patronen gaat over de herhaling van het werk en het leven met de seizoenen. Met aandacht voor materiaal en detail. De geur van jute brengt haar terug naar vroeger: het werk op het land en in de schuur, de saamhorigheid.

Bermbegroeiing gaat over lange zomerdagen, dromend in het gras.

Het werken met textiel en kantklos is een eerbetoon aan het ambacht van haar moeder. Onafgewerkte rafelrandjes geven weer dat het verleden ook z’n keerzijde heeft en voor haar nooit afgesloten is.

Ze zoekt niet persé naar de romantiek van de natuur. Het zijn eerder portretten. Ze kijkt naar wat het gras of de bloem haar vertelt, hoe het valt, bloeit en verwelkt, welk ritme of bewerking het nodig heeft om er een beeldend gedicht van te maken.

Het verbeelden van het opgroeien met de seizoenen en de herontdekking van de schoonheid van de natuur geeft ruimte voor contemplatie. Tijdens het maakproces, en hopelijk ook voor de kijker.

Van high-end fine art prints in op maat gemaakte baklijsten tot een werk van jute, (afval)hout en spijkers op een bollenzak van vijftig jaar oud. Nieuw werk in oude lijstjes, oude herinneringen in nieuwe lijsten. Zo min mogelijk nieuw materiaal gebruiken; werken met wat er is.