De Bijlmerbajes huisvest sinds 2016 geen gevangenen meer maar asielzoekers. De bedrijfsgebouwen zijn sinds kort onder beheer gekomen van Lola Lik, een organisatie die daar een creatieve broedplaats wil vestigen. Onderdeel van dat plan is het project van de Stadsboeren. Tim De Broekert geeft me tekst en uitleg.
Door Ton Hendrix
‘De organisatie Stadsboeren bestaat nu ongeveer vijf jaar. Het idee was eerst om stadstuinbouw te combineren met horeca. Maar daarvoor werd geen vergunning verkregen. Toen werd ons de organisatie in handen gegeven, een groep van zeven vrienden, allemaal mensen met een baan in de creatieve sector. We zorgen voor groene oases in de stad door simpelweg bakken met aarde te verhuren aan omwonenden.’
Non-profit
‘We hebben een tijd het braakliggende terrein bij het Bellamyplein gehad, en heden hebben we nog een stadstuin op het WG terrein. Het concept is steeds hetzelfde. We faciliteren buurtbewoners om zelf hun eigen groente te gaan kweken op braakliggende grond. We maken afspraken met het Stadsdeel, zorgen voor subsidies, plaatsen bakken met aarde en organiseren workshops. We doen het non-profit, het is een uit de hand gelopen hobby.
Wij vonden dat het idee van het tuinieren in bakken nu wel geland was en wilden onszelf vernieuwen. Ons meer focussen op het creëren van sociale cohesie, meer richten op groepen die het moeilijk hebben. Zo kwamen we op het idee iets voor vluchtelingen te doen. Een moestuin als positief signaal. In tijden van verharding van de samenleving laten we zo zien hoe het ook kan. Zo ontstond snel een samenwerking met de mensen van Lola Lik. We willen mooie dingen doen samen met de asielzoekers. Tuinieren is een universeel iets, overal wordt groente verbouwd, iedereen begrijpt het.
Het is één project, verdeeld over twee van elkaar gescheiden plekken: die aan de Noordkant, bij de ingang van de torens, beheerd door het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers), en die aan de Zuidkant, de Lola Lik-zijde. Aan de Lola-kant hebben we ongeveer 35 bakken staan en aan de COA-kant hebben we een grotere tuin gebouwd van ongeveer 500 m². Het zijn hier geen individuele tuintjes, maar één grote gemeenschappelijke tuin.’
Gezellige zitjes
‘Het is een uitdaging hoe we de mensen erbij kunnen betrekken. Toen we aan de COA-kant bezig waren met het opbouwen van de tuin, zagen mensen ons vanuit de torens en kwamen kijken wat er aan de hand was. We legden het uit, ze werden enthousiast en kwamen meteen meehelpen. Zo moet een tuingroep groeien. Maar we gaan ook sms’jes en WhatsApps versturen en dan komen de mensen er wel op af.
Bedoeling is om echt productie te gaan draaien. De vluchtelingen die hier wonen hebben maar zo’n € 50,- per week zakgeld. De opbrengst van de tuin in de zomer wordt dan uitgedeeld aan de asielzoekers in de vorm van groentepakketten. We hebben ook contact met de mensen van Bajesdorp en hun Buren Compostproject, zodat wij van hun compost kunnen gebruiken.
De COA kant voelt nu aan alsof het niet toegankelijk is, het is woonterrein en er is bewaking die zorgt voor privacy. De muur moet daarom aan die kant nog een beetje worden opgefleurd en we gaan daar ook gezellige zitjes plaatsen.
We gaan ook workshops geven, daarvoor huren we deskundigen in. Die zijn ook toegankelijk voor de omwonenden, en voor mensen die verder weg wonen. Onbekendheid met vluchtelingen kan weerstanden opleveren. Maar als je de mensen bij elkaar brengt, leren ze elkaar kennen, en dan valt dat weg. Zo kan je een signaal geven van hoe leuk het kan zijn samen. En als er lezers zijn die mee willen doen of zaaigoed voor ons hebben: graag!’
Reacties [email protected]
