Home Overzicht Waarom is Let It Bleed geweldig?

Waarom is Let It Bleed geweldig?

2

In december 1969 kwam het legendarische Let It Bleed van The Rolling Stones uit. Op het album staat negen nummers: 42 minuten en 17 seconden pure popgeschiedenis. Wat brengt Q-Factory ertoe vijftig jaar na dato Stones Sessions te programmeren om het hele album te spelen? Simpel: omdat dat een fantastisch idee is! Een terugblik op het releasejaar van deze epische schijf.

Hester Aalberts

Eigenlijk begonnen de Stones zelf ook als een coverband. Geïnspireerd door de grote zwarte blues zangers coverden Mick Jagger, Keith Richards en later Brian Jones nummers zoals Little Red Rooster (origineel van Howlin’ Wolf) en Come On (van Chuck Berry). Ook Bo Diddley en Muddy Waters waren grote voorbeelden van de opkomende band. Als hele jonge fan werd me ooit door een kenner uitgelegd dat The Stones op deze wijze de blues van de Afro-Americans naar de blanken wisten te brengen.

.

Brian Jones buiten spel
1969, het jaar waarin Let It Bleed uitkwam, was in meerdere opzichten bewogen. Brian Jones, ooit het muzikale genie van de band, stond inmiddels buiten spel. Door overmatig drugsgebruik droeg hij nauwelijks meer bij aan het creatieve proces. Zijn inbreng in de enige twee nummers waarop hij te horen is, You can’t always get what you want en Midnight Rambler, was al veel eerder opgenomen. Acht van de negen nummers op Let It Bleed schreef Mick Jagger dan ook met gitarist en goede vriend Keith Richards.

‘Brian hing over ons leven als een triest spook uit het verleden’, zei Jagger later over deze periode. ‘We wisten niet wat we met hem aan moesten’. Veel fans zagen in Brian namelijk nog steeds de leider van de band.

Dood in zwembad
De grote vraag was wie Brian zijn plaats zou innemen. Eric Clapton sloeg het aanbod af, maar Mick Taylor, de twintigjarige gitarist van John Mayall’s Blues Breakers, wilde niets liever dan een Stone worden.

The Stones in Hyde Park, met in het midden Mick Taylor.

Op 3 juli werd Brian Jones, de man die zich elk instrument binnen een half uur eigen maakte, dood aangetroffen in zijn zwembad op Cheyne Walk. In zijn lichaam werden grote hoeveelheden wodka en kalmeringstabletten aangetroffen. De overige Stones hoorden het nieuws in de studio tijdens de opnames van Let It Bleed.

Twee dagen na Brian’s dood, op 5 juli 1969, werd Mick Taylor aan de fans voorgesteld tijdens een concert in het Londense Hyde Park. Naast het podium hingen grote foto’s van Brian, die nog niet eens was begraven.

Let It Bleed
Nog eens vijf maanden later verschijnt Let It Bleed, waarop zowel Brian Jones als Mick Taylor te horen zijn. De invloed van Afro-Amerikaanse muziek is meer dan ooit aanwezig. Recensenten spreken van een hartstochtelijk, erotisch en demonisch album met aardse, authentieke country blues. Ook tekstueel wordt Let It Bleed geprezen, vanwege onder meer het commentaar op de Vietnam-oorlog in Gimmie Shelter (‘War children, it’s just a shot away’), het hekelen van hun eigen imago in Monkey Man en het gevoelige You Got The Silver.

.

Afsluiter van het album is You Can’t Always Get What You Want. Mede vanwege de de intro van het London Back Choir duurt het bijna acht minuten. Het blad Rolling Stone spreekt van een van de beste nummers ooit gemaakt.

Stones Sessions
Op vrijdag 13 december speelt Stones Sessions alle hits van Let It Bleed live in Q. Als ze dat in de volgorde van het album doen dan wachten ons achtereenvolgens Gimmie Shelter, Love In Vain, Country Honk, Live With Me, Let It Bleed, Midnight Rambler, You Got The Silver, Monkey Man en You Can’t Always Get What You Want.

Q-Factory heeft al aangekondigd dat ook klassiekers als Satisfaction, Jumping Jack Flash en Honky Tonk Woman niet zullen ontbreken. Op het grote scherm zien we filmbeelden van de band en er is een Stones-markt voor de fans. De enigen die ontbreken op deze avond zijn The Rolling Stones zelf. Maar, ach, you can’t always get what you want. Er zijn nog kaarten.

Stones Sessions 50 Jaar Let It Bleed | Vrijdag 13 december | 20.00 uur | Poppodium Q-Factory | Tickets

 

2 REACTIES

  1. Leuk en interessant na al die jaren opnieuw het verhaal achter deze lp te lezen en dan te beseffen dat de tijd dat ik er zelf veel naar luisterde ook alweer dertig jaar geleden is. Ik luisterde toen vrijwel alleen naar de vier laatste nummers op kant twee, wat daardoor voor mij ‘kant a’ was en dat is -ook op cd- altijd zo gebleven. Niet omdat ik de andere kant niet goed vind. Ik leerde het album in een café vanaf Midnight Rambler kennen en daar werden de eerste nummers ook minder gedraaid. In mijn geval is muziek vaak gekoppeld aan een periode en zodoende is dat nooit veranderd. Heb ‘m toch weer eens opgezet, vanaf het vierde nummer 😉