We schrijven begin oktober… de nieuwe ruimte van ViiA is leeg, dus het galmt nog een beetje. Binnen afzienbare tijd neemt ViiA haar intrek aan de bruisende Beukenweg nummer 3A. De volledige staf van ViiA is met hulp van vrijwilligers volop bezig met klussen. Hun echte werk – het matchen van vrijwilligers aan organisaties – gaat ondertussen gewoon door.
Tekst Hella de Groot | Foto Gerard Valentijn | Dwars
Vrijwilligerscoördinator Arianne den Haan staat bij de tegelwand ‘achterin’ het pand waar het keukenblok binnenkort geplaatst wordt. Ze is bezig plakplaatjes van de tegels te peuteren. Met haar vingers lukt het niet. De plakplaatjes zijn ‘ooit’ door een ondernemer – in het pand hebben meerdere winkels gezeten –geplaatst om de tegelwand op te leuken. En we weten allemaal: plakplaatjes die ooit op een wand zijn geplaatst blijven daar eeuwig zitten.
Maar dan kennen we Arianne nog niet. Ze pakt een stanleymes. ‘Dit zou kunnen helpen. Ik heb ook van dat chemische schoonmaakspul staan maar daar blijf ik liever vanaf.’ Het past bij het streven van ViiA om het nieuwe onderkomen zo ecovriendelijk mogelijk te gebruiken.
Arianne wurmt het mespuntje achter het plakplaatje en kijk, het geeft mee en het laat los. Nog vijf plakplaatjes te gaan… Zo zijn er veel kleine dingen te doen naast alle grote.
Harmonieus
Ariannes echtgenoot Anton – normaliter werkzaam bij ING, vandaag is zijn vrije / vrijwillige dag – staat in één van de twee spreekkamers die in het nieuwe pand zijn gecreëerd. In zijn handen houdt hij een rol behang waarvan het design – een foto van een gemetselde muur – goed past bij het industriële uiterlijk van de ruimte. Aan de betonnen plafonds hangen leidingen en buizen, ten dele aan het oog onttrokken door akoestische platen. ‘Je ziet dat vaker bij winkels, let maar op’, zegt Anton. ‘Als er binnenkort tapijt ligt dan scheelt het ook qua galm,’ zegt Arianne als ze aan komt lopen met een kop thee voor de verslaggeefster. Ze pakt de behangrol van Anton over, terwijl hij een verfroller in een bak lijm doopt en die aanbrengt op de muur. ‘Ik weet eigenlijk niet hoe breed zo’n baan is precies,’ zegt hij. ‘Hoeft niet, vertrouw op je gevoel,’ antwoordt Arianne.’ ‘Heb ik niet, gevoel,’ merkt Anton droogjes op. Ze schieten in de lach en strijken het behang strak. Voor deze klus hebben ze zelfs hun trouwring afgedaan.
‘Hebben jullie nooit ruzie?’ vraagt de verslaggeefster vol verwondering. Arianne schudt haar hoofd. ‘We proberen het wel eens, ruzie maken, maar het lukt gewoon niet, wij zijn hartstikke harmonieus.’
Ze wonen op IJburg waar de hoofdlocatie van ViiA lang gevestigd was. De nieuwe locatie is iets langer fietsen maar bevalt haar zeer: ‘De Beukenweg bruist, met al die winkels en leuke eettenten in de buurt.’ Wat prettig is: de Beukenweg is op loopafstand van werklocatie Postoost aan de Wyttenbachstraat. Daarnaast is ViiA aan de Beukenweg zichtbaar aanwezig voor vrijwilligers en passanten. Wel zal ViiA ook na de verhuizing naar de Beukenweg nog één dagdeel per week spreekuur houden op IJburg.
Band
‘We zijn wel moe hoor,’zegt Isabel Sol, communicatieadviseur bij ViiA, goedgemutst. Naast het klussen ging het reguliere bemiddelings- en regelwerk van de ViiA medewerkers ook gewoon door. Ze vervolgt: ‘Wat heel leuk is om te merken: samen een nieuw pand gereed maken schept een band, ook met de vrijwilligers.’ Onlangs stortte Isabel zich op het schoonmaken en het schilderen van het nieuwe onderkomen. Ze kreeg daarbij hulp van een handige vrijwilliger. Voor de inrichting dacht een andere vrijwilliger, interieurstyliste Viola, actief mee. De ecovriendelijke meubels zijn deels vervaardigd van hergebruikt materiaal door vrijwilligers. Zo maken alle handen licht werk. Isabel zal niet ontkennen dat de verhuizing mede werd ingegeven door budgetoverwegingen. Maar er is nog iets: ‘We zijn een kleine organisatie, het is heel praktisch dat we nu met ons allen bij elkaar in de buurt zitten. Er komen hier ook vaste werkplekken voor onze vrijwilligers. We willen hen en onze stagiairs een thuisgevoel bezorgen.’
