De kolonie zwartstaart prairiehonden in Artis heeft een Noord-Amerikaans prairielandschap gekregen. Prairiehonden (Cynomys ludovicianus) maken een blaffend geluid wanneer ze alarm slaan. Ze leven in het wild op de prairies van Noord-Amerika ten oosten van de Rocky Mountains. Daarom heeft de beplanting rond het nieuwe verblijf een Noord-Amerikaanse uitstraling gekregen. Die zal in het najaar het gevoel van een Indian Summer zal oproepen. In het verblijf graven de dieren zelf hun holletjes en gangen. Uiteindelijk modelleren de prairiehonden dus zelf de contouren van de heuvels.
Beeld Artis Sem-Viersen
De tuin rond het verblijf en het oude Broedmachinehuis is samen met de ruimte rond het nieuwe prairiehondenverblijf opnieuw ontworpen, met behoud van de aanwezige bomen. In het verblijf zelf staan twee langzaam groeiende witte dennen (Pinus parviflora Glauca), een soort die zich prachtig horizontaal vertakt. Daaronder kunnen de zwartstaart prairiehonden schuilen als er een roofvogel overvliegt.
Pad door het gebied
Verder is gezorgd voor een afwisseling van hoge en lage prairiegrassen. Er staan soorten die in de herfst het gebied een Indian Summer-sfeer geven, dus een kleurrijke herfst zoals we die kennen uit Noord-Amerika. Voorbeelden: struiken met rode bessen, en struiken en bomen met bladeren die mooi verkleuren. Het publiek kan via een pad door het gebied heen lopen, van de sfeer genieten en van dichtbij de prairiehonden bekijken.
Geen honden maar knaagdieren
In werkelijkheid zijn de zwartstaart prairiehonden geen honden, maar knaagdieren die nauwverwant zijn aan de Alpenmarmot. Hun vocabulaire is zeer uitgebreid. Het zijn sociale dieren die voortdurend met elkaar in contact staan. Onderzoek heeft aangetoond dat ze elkaar kunnen waarschuwen voor verschillende soorten gevaren: ze maken met hun blaf onderscheid tussen of er bijvoorbeeld een coyote aankomt, of een mens.
