‘De eerste keer dat ik Terry Lennox onder ogen kreeg, hing hij ronken in een Rolls-Royce Silver Wraith voor het terras van The Dancers. De parkeerassistent had de auto gehaald en hij hield het portier nog open omdat de linkervoet van Terry Lennox nog buitenboord bungelde, alsof hij vergeten was dat hij er een had (…), maar verder leek hij gewoon een aardige jongen in een smoking jasje die teveel geld had uitgegeven in een tent die enkel en alleen voor dat doel bestaat. Naast hem zat een meisje. Ze had prachtig donkerrood haar en een afwezig glimlachje om haar lippen en over haar schouders had ze een blauwe nertsmantel die de Rolls-Royce bijna op een doodgewone auto deed lijken. Niet helemaal. Daar is niets toe in staat.’
Het Boek van Week 36
Wat een heerlijke start en wat had ik hier weer eens zin in!
Vorig jaar, rond de zomer, zag ik de hernieuwde uitgave van Het Lange Afscheid (The Long Goodbye, 1953) van Raymond Chandler voorbij komen. Direct besteld en op het stapeltje ‘te lezen boeken voor in de vakantie’ gelegd. Helaas bleek dit ontspannen pareltje onderaan de stapel te zijn beland. Het grote genieten heeft daarom tot deze zomervakantie moeten wachten.
Raymond Chandler, samen met Dashiell Hammett de oervader van de hard-boiled detective. De allereerste keer dat ik The Big Sleep las (Chandler’s andere beroemde detectiveroman) met Philip Marlow als cynische loner in de hoofdrol, besefte ik, dat ik een voor mij nieuwe en verslavende ‘guilty pleasure’ had ontdekt.
De hard-boiled detective, wat is het eigenlijk en wat is er zo verslavend aan?
In de jaren twintig tot vijftig van de vorige eeuw was het voor menig schrijver een schraal bestaan. Niets nieuws onder de zon. Om nog enige extra inkomsten bij elkaar te sprokkelen schreven zij – soms onder pseudoniem – voor populaire pulp-magazines. De hard-boiled stijl detective was geboren en werd voor het eerst gepubliceerd in het pulp-tijdschrift Black Mask.
Cynisch, somber, mannelijk, moreel verval, sterke en gevaarlijke vrouwen, vilein, erotiek, compacte zinnen, stedelijke setting, de eenzame private eye, corruptie, goed en kwaad bestaat niet, pessimisme, afbrokkelende rijkdom, verveling, film-noir, bedrog en veel, heel veel drank, drugs en pillen. Zomaar een paar ingrediënten voor een aantal dagen (ont)spannend, literair vakantieplezier 😉
In ‘Het Lange Afscheid’ steekt Philip Marlow de helpende hand uit naar Terry Lennox, een aan lager wal geraakte oorlogsveteraan. Hij wordt beschuldigd van de gruwelijke moord op zijn flamboyante en mannen verslindende vrouw, de dochter van een puissant rijke mediamagnaat. De moord schudt de upperclass van Los Angeles flink op en niets is meer wat het lijkt.
Is het oplossen van het mysterie wel het belangrijkste doel? Of spelen macht, geheimen, corruptie en bedrog de hoofdrol? De vraag stellen is ‘m beantwoorden. In rauwe en jazzy sferen met sprankelijke cocktails loodst Marlow je langs al het slechts wat de mens en de wereld te bieden heeft.
Ik kan iedere liefhebber van literatuur en thrillers aanraden eens een hard-boiled detective uit de vorige eeuw te (her)lezen. Qua stijl uniek in zijn soort. Raakvlakken zie ik zelf met Bret Easton Ellis, Stieg Larsson en Michael Connelly.
Heel begrijpelijk, dat uitgever L.J. Veen Klassiek Haruki Murakami op de achterflap citeert: ‘Als iemand aan mij zou vragen ‘Welke boeken betekenen het meest voor jou?’, kan ik antwoorden zonder te twijfelen: Fitzgeralds De Grote Gatsby, Dostojevski’s De gebroeders Karamazov en Raymond Chandlers Het lange afscheid. Ze zijn alle drie onmisbaar voor mij, als schrijver én als lezer.’
_____
Het Lange afscheid is geschreven door Raymond Chandler
Vertaald door Peter Bergsma
Verschenen bij Uitgeverij LJ Veen Klassiek
Mark Vermeer is boekenadviseur bij IJburg Boeken, IJburglaan 561
