Oost-online portretteert de huidige stadsdeelcommissie en trapt af met Mark van Dongen. Commissielid Mark van Dongen (SP) is niet te spreken over de huidige vorm van de stadsdeelpolitiek. ‘Het is een fopspeen. Vroeger hadden de stadsdeelraden veel meer macht en ook een serieuzer budget.’
Pieter Poelman
Het is donderdagavond en Mark van Dongen wil graag in één van zijn stamkroegen afspreken: Bar Joost. ‘Vroeger was dit een foute kroeg,’ doceert van Dongen, ‘De ruitjes werden nog wel eens ingegooid totdat de huidige eigenaar erin kwam.’ Voor ons staan twee Loki IPA’s, ‘Ik neem eigenlijk altijd deze.’
Mark is gehuld in een zwart hemd en een bruin leren vest. De geboren Brabander praat met veel enthousiasme over Amsterdam en neemt me mee naar zijn studententijd. ‘Ik studeerde Nederlands en hield me vooral bezig met 16de en 17de-eeuwse literatuur. Ik werkte in café Het Bruine Paard op de Prinsengracht. Dat café heet zo omdat honderd jaar geleden een paard met de brandspuit van de brug af was gegleden, zo het café in.’
Inmiddels woont de stadsdeelpoliticus al veertig jaar in de stad en is de Indische buurt zijn thuisbasis. ‘Amsterdam is verslavend, maar na een paar borrels hoort iedereen dat ik Brabants ben.’ Hij begon in een kraakpand op de Soembawastraat. Toen hij daar weg moest, kreeg hij een woning in de buurt aangewezen waar hij met studiegenoten ging wonen. Uiteindelijk is daar iedereen langzaamaan vertrokken en woont hij op zichzelf. Mark zet zich al jaren in voor de buurt. ‘Ik heb me nog hard gemaakt voor het behoud van de Berlageblokken op het Javaplein. Ze stonden op de nominatie om gesloopt te worden, maar omdat ze door Berlage waren ontworpen zag de gemeente hier toch van af.’
De staat van de volkshuisvesting gaat hem ook aan het hart. In 2011 waren er in Amsterdam nog 195.000 corporatiewoningen. In 2021 zijn dit er 185.000. ‘Je ziet de gentrificatie van de Indische buurt.’ Ook bij mij in de buurt worden soms sociale huurwoningen verkocht, het is eeuwig zonde, want ze bent het dan voor altijd kwijt. En meestal gaan deze woningen naar mensen wiens ouders financieel kunnen bijspringen.’
Ondertussen zitten we aan onze derde Loki en hou ik Mark voor dat onze samenleving misschien wel horizontaal verzuild is geraakt en kenmerken heeft van een klassenmaatschappij. ‘Dat is een interessante gedachte, daar moet ik eens goed over nadenken.’ Even later haalt Mark een voorbeeld aan en begint hij over zijn LAT-relatie in Enschede. Ze woonde in de wijk Roombeek en kon na de vuurwerkramp terugkeren naar haar wijk. Er werden ook aantal bouwkavels aangeboden voor luxe villa’s. ‘We zijn toen gaan kijken en één van de ontwikkelaars zag ons aan voor geïnteresseerden. Tijdens zijn verkooppraatje wees hij naar het woonblok waar mijn vriendin woonde. ‘Daar wonen de arme mensen’, zei hij. Toen mijn vriendin vertelde dat zij daar woonde, wist die man niet hoe snel hij zich uit de voeten moest maken.’
Als ik Mark vraag naar de huidige stand van de stadsdeelpolitiek is hij resoluut. ‘Dat is verworden tot een fopspeen. Vroeger hadden de stadsdeelraden veel meer macht en ook een serieuzer budget. Overigens heeft het stadsdeel nog wel de middelen om bepaalde initiatieven te ondersteunen. Zo hebben we onlangs budget vrijgemaakt voor diverse vrijwilligersorganisaties, zoals Assadaaka en de Dappere Dames. Dat moet je ook vooral bij die mensen laten want die weten beter hoe je dat aanpakt dan mensen van het stadsdeel.’ Mark is wel van mening dat inspraak op stadsdeelniveau kan helpen, zoals bij de herinrichting van het Amsteldorp. ‘Je ziet dat daar de buurt opstaat en met succes. De plannen worden omgegooid en de verkeersplannen zijn veel minder ingrijpend geworden.’
Ondanks het fopspeengehalte van de stadsdeelpolitiek speelt Mark het spel mee. ‘Ik ben als SP-er er wel met een breekijzer ingegaan. Maar ik ben ook heel eerlijk, als mensen me benaderen dan verwijs ik ze soms ook naar de gemeenteraad. De stadsdeelcommissie is eigenlijk meer een adviesorgaan en op het niveau van de gemeenteraad kun je soms meer voor elkaar krijgen.’
De rekening van Bar-Joost is gesplitst betaald.
Lees ook het interview met Maxime van Boven van de PvdA: ‘Het klinkt erg cliché, maar afval blijft een ergernis van bewoners’
