Boek van Week 50
Op haar tachtigste publiceerde Vivian Gornick (1935) haar memoir als chroniqueur van de stad New York. Hoewel ze al vele boeken op haar naam had staan betekende deze uitgave haar grote doorbraak in het buitenland, vandaar dat ik deze zomer kon genieten van haar buitengewoon scherpe observatievermogen en ijzersterk schrijverschap.
In korte stukjes schetst zij haar jeugd in de Bronx, haar ontluikende liefde voor de stad als universum en de twee huwelijken die daar niet tegenop wogen. De eindeloze reeks ontmoetingen met mensen op straat, op feestjes en in het openbaar vervoer zijn aanleiding tot briljante observaties en zelfreflectie, die mij vele malen noopten tot herlezing, omdat ze zoveel zei in weinig woorden.
Rond haar zestigste ontdekt ze dat ze, bereden door angst om in alles tekort te schieten, haar leven tot dan toe goeddeels fantaserend en dagdromend had doorgebracht en dat ze het anders wilde. Ze wilde volop in het heden leren staan, maar had geen idee hoe dat moest. Na maanden van innerlijke leegheid lukt het haar, gewoon tijdens een van de vele wandelingen in haar leven, om contact te krijgen met het verbazingwekkende van het menselijk bestaan en ‘beseft ze dat ze de huid gevonden heeft die haar past, dat ze leeft in het heden’. Na een hilarisch gesprek met een pizzabezorger dringt haar nieuwe staat van zijn tot haar door en barst ze van geluk midden op straat in lachen uit.
Ga het boek onmiddellijk lezen, het is uniek.
_____
Een vrouw apart en de stad: een memoir
geschreven door Vivian Gornick
vertaald door Caroline Meijer
verschenen bij Nijgh & van Ditmar
Marlèn Nolta is boekverkoper bij Boekhandel van Pampus, KNSM-laan 303
