Eline Crijns houdt niet alleen van schrijven, maar ook van boeken. In 2018 begon ze met schrijven, november 2019 was de roman klaar. Ze liet hem even in een la liggen om er afstand van te nemen, liet hem lezen aan vrienden, bedacht een omslag en nu ligt de roman in de winkel: De vleugels liggen in de papierlade.
Lezen en schrijven | Martien van Oorsouw
De titel van het boek is ontleend aan een werk van de Amerikaanse beeldend kunstenaar Robert Kinmont: The wings are in the paper drawer. Eline: ‘In 2016 zag ik dat werk in museum Voorlinden en ik bleef er aan denken. Een kast met twee laden, de onderste waar vleugels op staat was leeg en in de bovenste lade waar papier op staat ligt een paar vogelvleugels. Fascinerend. Het gaat er volgens mij om dat je zaken ook op een andere manier kunt bekijken. Toen ik bezig was aan mijn boek bleef het werk door mijn hoofd spoken.’
De roman bestaat uit drie delen. De hoofdpersonen zijn broer en zus Yves en Janna. Ze zijn opgegroeid op een schip. Zij is kunstenaar zonder dat er iets uit haar handen komt en docent aan de kunstacademie, hij is professioneel balletdanser.
Janna besluit noodgedwongen terug te gaan naar het lege schip van hun jeugd. De ouders zijn naar de andere kant van de wereld getrokken. Op het schip treft ze de boekenkast van haar moeder aan, in alle boeken hebben bepaalde bladzijden een omgevouwen hoekje. Aan de hand van de thema’s op die bladzijden gaat Janna brieven schrijven aan haar moeder. Haar verblijf op het schip inspireert haar weer met verf aan de slag te gaan, op een desastreuze manier.
Yves werkt in Parijs als balletdanser. Hij is ambitieus, maar eenzaam. Hij komt in contact met iemand die zijn ogen opent, maar die persoon gaat weer weg en laat hem ontredderd achter.
Het derde deel van de roman bestaat uit dialogen tussen Janna en Yves waarin zij het kruispunt waarop ze staan in hun leven onder ogen zien. Eline: ‘Het is lastig een fictieboek na te vertellen, de sfeer of de stijl is moeilijk over te brengen in een samenvatting.’
In haar werk als uitgever gaf ze vooral non fictie uit. ‘In non fictie wil je de boodschap van de auteur zo duidelijk mogelijk over het voetlicht brengen. Als je fictie schrijft kun je op veel meer manieren een verhaal maken, je thema’s verduidelijken door ze te tonen. Het mooie van fictie is dat je stapsgewijs bouwstenen kunt toevoegen.’
Ze heeft genoten van het schrijfproces. ‘Het verhaal moet noodzaak krijgen, zodat wat je schrijft de enige logische manier is om het op te schrijven. Je denkt na over de zinnen, de metaforen, de volgorde van de alinea’s en de compositie van het boek. Het is een puzzel die moet kloppen.’
De kaft van het boek bestaat uit een schilderij van Akycha Tegelaar, Everything is fine. ‘Ik zag het op een tentoonstelling in Loods 6, en heb het meteen gekocht. Gelukkig gaf Akycha toestemming toen ik haar vroeg of ik het voor het omslag mocht gebruiken.’
Een goed verhaal gaat een eigen leven leiden bij de lezer. ‘Mensen halen dingen uit het verhaal die voor henzelf van toepassing zijn. Dit boekt raakt aan keuzes die mensen maken, heb ik gemerkt, het is mooi als de lezer gaat nadenken. Zoveel lezers, zoveel interpretaties.’
Op dit moment volgt Eline een opleiding journalistiek. Ze schrijft daarnaast voor verschillende media, waaronder de IJopener. Aan het begin van de crisis heeft ze een bundel prozagedichten gemaakt, Verdichte dagen, 75 coroneringen. ‘Dat is het leuke van full time schrijven: je kunt je ervaringen verwerken en er een creatieve interpretatie aan geven.’ Ze heeft nog geen plannen voor een ander boek, maar wel ideeën.
Check Eline Crijns De vleugels liggen in de papierlade
