Er is dat salon. Dat waxsalon. En er is zij. Dé Vicky. Zij is niet één. Zij is met veel. Zij roert de wax. Smeert, plakt, rukt, verlicht al blazend kort de pijn, werkt bij. Dat doet zij goed. Degelijk. Dat is ze. Zij warmt zich aan de huid van klanten. Waxt enkel achterkanten. Huid en haar van klanten geven haar zo net genoeg om te blijven bestaan.

Zij denkt dat ze maakbaar is. Denken we dat niet allemaal?

Zij mist haar mama. Zij heeft een gat dat ze verbergt onder haar jurk.