Afgelopen weekend presenteerde het IJ Kunst Collectief voor de tiende keer zijn pop-up-tentoonstelling. Twee dagen kreeg het publiek in Loods 6 de kans om kennis te maken met werk van veertig verschillende kunstenaars, met verschillende technieken. ‘Wij zijn geen commerciële galerie, het bestaansrecht van de deelnemers helpen bewaren is ons belangrijkste doel. Daarbij is kwaliteit ons belangrijkste uitgangspunt‘, vertelt initiatiefnemer en curator Edwin van der Hoek.
Koos Spikker
Acht jaar geleden was de eerste editie in de Nieuwe Dakota in Noord, toen nog georganiseerd door trendwatcher Edwin van der Hoek samen met een groep liefhebbers. Inmiddels is het IJKC uitgegroeid tot een stichting zonder commercieel oogmerk. Elke keer presenteert hij twintig nieuwe deelnemers, de andere twintig hebben al vaker deelgenomen, maar nooit twee keer achterelkaar. ´Het is niet als kritiek bedoeld, maar je ziet vaak dezelfde namen, dezelfde werken, dezelfde technieken terwijl Nederland zoveel meer talent te bieden heeft´.
‘We zijn geen galerie, of beurs en krijgen ook geen provisie. Een deelnemer betaalt wel een bescheiden bedrag om de expositie mede mogelijk te maken, maar de opbrengst van een werk gaat in zijn geheel naar de maker. Bezoekers betalen ook geen entree en de werken moeten ook betaalbaar zijn voor beginnende verzamelaars. We merken dat bezoekers gericht komen kijken en er is ook dit keer veel verkocht’. Dat bleek ook al vóór bestuurslid van Loods 6 Jan Bochmann zijn openingsspeech hield.
Machteld Schouten plakte al ‘verkocht-stickers’ bij een van haar portretten en een landschap. ‘Ik laat me door foto’s van verschillende culturen en uit verschillende tijden inspireren. En ik maak gebruik van AI om een beeld te creëren. Daarna laat ik dat los en ga aan het werk. Ik werk vooral met inkt. Mijn portretten geef ik geen naam, maar een nummer. Ik vind gelaagdheid belangrijk, een koper moet zich een werk ‘eigen maken’, Met een titel beïnvloedt je dat toch. Zoals ik gelaagdheid in mijn portretten maak, zo moet een koper er zíjn eigen verhaal van maken, een interpretatie die in de loop van de tijd ook weer kan veranderen’.
Edwin heeft in de loop van de jaren een groot netwerk van kunstenaars opgebouwd en wil elke keer een mix van technieken laten zien. Een podium voor startende kunstenaars, maar ook een terugkeerplek voor mensen die er al eerder exposeerden. Zoals Ada van Wonderen, die nu voor de zesde keer deelneemt. ‘Ik werk met natuursteen, maak abstracte vormen die alleen naar zichzelf verwijzen. Daarbij ga ik door totdat ik zélf tevreden ben, ik stop pas als het beeld een warme uitstraling heeft en als het ware niet langer van steen is. Dat kan ook, want ik bepaal helemaal zelf wat ik maak, hoe ik het maak en wanneer een beeld af is, ik werk niet in opdracht’.
‘Terugkomer’ Sigrid van Essel heeft dat wel veel gedaan. In opdracht van onder ander de gemeente en woningbouwcorporaties, heeft zij bijvoorbeeld de ontwikkeling van de IJoevers geschilderd. Terug te zien in het boek´Amsterdam verbouwd verbeeld´ waar dit jaar een heruitgave van verschijnt.
´Tot mijn twintigste woonde ik in Zwitserland. Daar leefde je in de bergen, bekeek alles uit de hoogte. Hier rond Amsterdam-Noord heb je dat niet. In het Waterland bijvoorbeeld was bijna alles plat. Totdat de stad steeds verder het landschap in drong. Als ik vanuit de Volgermeerpolder schilderde, na de bodemsanering de enige ´hoge plek´ daar, kon je prachtig de contouren van Ransdorp zien. Opeens kwam daar een blokkendoos van IJburg het beeld binnen. Die oprukkende stad dat benauwt me. De ingrepen van de mens op de natuur. Dat zie je ook hier op de expositie waar ik schilderijen uit mijn serie ´Natte weilanden´ laat zien. Op het schilderij ´Koeien in Waterland´ zie je dat terug. Het gras, eigenlijk al te drassig geworden voor de koeien, de electriciteitsmasten die het beeld doorkruisen. Hoe ontwikkelt zich dit verder, daar maak ik me zorgen over´.
Het is de bedoeling dat het IJKC voortaan twee keer per jaar een expositie organiseert. ´We zijn nog aan het nadenken over onze toekomst´, zegt Edwin. ´Kunnen we op dezelfde manier doorgaan, moeten we de tentoonstelling misschien niet langer gratis toegankelijk maken. Het netwerk is inmiddels zo groot, dat het vinden van deelnemers geen probleem is. Ook steeds meer kunstenaars melden zich aan. Daarbij gaat het niet alleen om schilderkunst, maar bijvoorbeeld ook houten objecten, beelden, keramiek en design. Het probleem is niet wat we willen laten zien, maar wanneer en waar. Als we dat weten kunnen we afspraken gaan maken. Hopelijk komen we over een half jaar terug in Loods 6, maar daarover zijn de gesprekken nog gaande. De kans daarop lijkt groot want we zien elkaar weer in maart´ zei Jan Bochmann in zijn openingsspeech!´
Kijk ook de videoreportage van Eddy Ellert
Eddy Ellert ontmoet kunstenaars op expositie IJ Kunst Collectief in de Bagagehal
