Binnenkort is het alweer een vage herinnering, die op het punt staat te vervliegen, de gedachte aan de pré-corona tijd en de laatste keer dat ik in het buitenland verbleef. Als ik de foto’s van die reis bekijk, word ik niet bevangen door weemoed of verlangen naar ginder doch door bevreemding. Wat zocht ik daar en was het genoeg om alle nadelen van het reizen voor lief te nemen? De stress op tijd het vliegveld te bereiken, de eindeloze wachtrijen, de vernederende controles, de opgepropt in benauwde cabines zitten, het eeuwig wachten op in- en uitstappen. En het tegenvallende weer.
Ik weet het niet. Misschien is thuisblijven, zoals dat dankzij corona vrijwel onontkoombaar was, een betere optie.
Of een weekje Nederland. Ik verpoosde dit jaar een weekje in Bergen NH waar ik eindigde in een echte Amsterdamse zaak. Namelijk Loetje, bekend om zijn biefstuk. Dat voelde als thuiskomen, en vervulde me met warmte en liefde voor onze prachtige hoofdstad. De laatste keer dat ik als rechtgeaard carnivoor mijn tanden in zo’n lekker Mokums stuk vlees zette was in hun vestiging in de Ruyschstraat in Oost en daaraan moest ik even terug denken. Loetje heeft trouwens niet betaald voor dit stukje gratis positieve publiciteit mocht u dat denken, want dat zou afbreuk doen aan mijn imago als Rob De Onkreukbare. Het staat ze natuurlijk te allen tijde vrij me een tegoedbon te sturen en
