[Column] stadsdeelvoorzitter Carolien de Heer
Gisteren zat ik in de kantine van de voetbalclub waar mijn dochter van 7 speelt. Ik zat daar met 2 andere moeders, met Afghaanse en Turkse roots. We kletsten over onze kinderen en over het moederschap. Hoe doe je dat met 3 kinderen die allemaal voetballen en op verschillende tijden trainen en wedstrijden hebben? Hoe ga jij eigenlijk om met schermpjes bij je kind?
Heel normaal eigenlijk, maar door de gebeurtenissen in onze mooie stad en de discussie daarover in Den Haag van de afgelopen weken besefte ik des te meer hoe belangrijk het is dat we elkaar blijven ontmoeten. Gewoon, praten over de dagelijkse dingen van het leven. En dat kan heel goed bij een voetbalvereniging. Kinderen met verschillende achtergronden, uit alle lagen van de bevolking, vormen samen een team. Ze leren overspelen, samenwerken om resultaat te halen. En hebben voor alles veel plezier.
Voetbal als voorbeeld voor een fijne samenleving. Daar gaat voetbalvereniging Zeeburgia nog een stap verder in. Toen in 2018 een trainingsveld moest wijken voor het gemengde wooncomplex Stek Oost, voor jongeren en statushouders, ging de club niet bij de pakken neerzitten. Rally Rijkschroeff en scheidsrechtercoördinator Abdeljalil Kaddour klopten aan bij de nieuwe buren. Wat konden de statushouders, die hun draai proberen te vinden in hun nieuwe omgeving, en de club voor elkaar betekenen?
De liefde voor het voetbal is sowieso een rode draad door vele culturen, schepte een band. Al snel kwamen ze uit op het gebrek aan scheidsrechters in het amateurvoetbal. Zo ontstond het idee. Leid statushouders op tot scheidsrechter en introduceer ze bij clubs. Daarvan leren de statushouders de taal, krijgen ze een netwerk en blijven ze nog gezond in beweging ook. De clubs zijn dolblij dat er iets aan het gebrek aan scheidsrechters gedaan wordt.
Gestaag leidde Abdeljalil enkele tientallen scheidsrechters op. Ze kwamen uit Syrië, Jemen of Eritrea. Dynamo en het stadsdeel staken een handje uit. Het Amsterdamse Sportakkoord en de Johan Cruyff foundation haakten aan. Life Goals en Stichting Ykeallo gingen meedoen. Sommige scheidsrechters stroomden door naar de KNVB als officieel bondsscheidsrechter. Anderen fluiten wekelijks meerdere duels bij Zeeburgia of bij andere verenigingen. Zo werden de Refugee Referees, want zo heet het project, een fenomeen op de velden van Amsterdam-Oost en ver daarbuiten.
Afgelopen week kwam er mooie erkenning. De Refugee Referees winnen de Michael van Praag award voor inclusie, toegankelijkheid of diversiteit binnen het betaal- of amateurvoetbal. Een mooi gebaar, maar vooral ook een goed voorbeeld van hoe het ook kan, niet in de laatste plaats voor haatdragende politici in Den Haag. En een fijn gespreksonderwerp voor bij de wedstrijd zaterdag, als ik weer aan de koffie zit met de moeders met Afghaanse en Turkse roots.
