Op een maandagochtend in Amsteldorp probeert een enorme graafmachine het braakliggende terrein van wat ooit de Open Hof was op te rijden. Mannen in geel en oranje fluoriderende regenkleding gebaren andere fietsers en mij te stoppen, zodat de chauffeur zich naar de plek van bestemming kan manoeuvreren. Ik sla rechtsaf en zet koers richting park Frankendael, terwijl een oneindige stoet fietsers me in tegengestelde richting tegenmoet komt. Legaal weliswaar, want het fietspad aan de overkant wordt al maanden vernieuwd en is afgezet. Ik kijk naar rechts en zie dat de Middenweg bij de Oosterbegraafplaats niet toegankelijk is voor auto’s en op weg naar mijn favoriete koffietentje in de Wakkerstraat constateer ik dat de Coffee Company welhaast lijkt uitgegraven te zijn en is veranderd in een grote zandhoop. Bij Amsteldijk is een omleiding, de Arenatunnel is afgesloten en op de Gooiseweg en Daalwijkdreefbrug is er sprake van ernstige verkeershinder. Ik fiets dagelijks door Amsterdam en steeds vaker vraag ik me af of de hele stad is opgebroken? En afgesloten? Vorige week presenteerde ik mijn nieuwe boek in Boom Chicago aan de Rozengracht en zowel het kruispunt als de brug waren omgeven door hekken waardoor je de gracht niet kon betreden. Volgens Het Parool is in een jaar tijd een Amsterdamse straat gemiddeld zes keer opgebroken. In hetzelfde artikel lees ik dat er 31.373 graafwerkzaamheden hebben plaatsgevonden verspreid over 4977 straten. Ik snap dat er af en toe gasleidingen moet worden vernieuwd of dat de bovenleidingen van het tramnet vervangen moeten worden. Maar een vriendelijk verzoek aan de ambtenaren van het Stadsdeel. Niet alles tegelijk opbreken en plan het goed. Dat scheelt een hoop ergernis bij de weggebruikers.
Reageren? [email protected]
