Wie het Amstelstation nadert ziet het al van veraf liggen: de enorme betonnen kolos de Leeuwenburg, na de bouw in 1977 in gebruik als Rijkspostpaarbankgebouw en later als Hogeschool van Amsterdam. Het gebouw van liefst 6400 vierkante meter zou grotendeels wijken voor nieuwbouw met een hoge toren maar zal nu toch worden gerenoveerd en verduurzaamd en ingepast in de nieuwe, omringende nieuwbouw.

Jaap Kamerling

Sloop van de zware fundering met parkeergarage en kelders zou dermate duur en risicovol worden dat projectontwikkelaar Vestint nu toch kiest voor renovatie. De fundering had de torenachtige nieuwbouw eenvoudigweg niet kunnen torsen. Het gebouw heeft zich als het ware nu zelf gered van de sloop. Overigens is het gebouw aan de binnenkant intussen al wel gesloopt en gestript en wordt het materiaal grotendeels hergebruikt. De gerenoveerde kolos zal straks een mix van kantoren, openbare voorzieningen als een restaurant en sportfaciliteiten en ongeveer 400 woningen herbergen.

Erfgoedvereniging Heemschut is dolgelukkig met het besluit tot renovatie. Zij heeft zich jarenlang beijverd voor behoud en renovatie van wat zij een uniek specimen van modern brutalisme in de architectuur noemt, waarvan in Amsterdam maar heel weinig voorbeelden te vinden zijn. Het brutalisme met voornamelijk betonbouw vloeit voort uit de stroming van het Nieuwe Bouwen, ontstaan rond 1915 met de grote Le Corbusier als voorman. In Amsterdam bouwde architect Zanstra vooral in deze stijl. Hij ontwierp behalve de Leeuwenburg ook het helaas wel gesloopte Maupoleum aan de Jodenbreestraat, parkeergarage Europarking aan de Marnixstraat en het huidige hotel Leonardo in Nieuw West naast de A10.

Architectenbureau ZZDP gaat nu de Leeuwenburg, die een andere naam krijgt, renoveren en voegt aan het gebouw nog eens 5200 vierkante meter toe.

De 650 gevelplaten zullen worden nagemaakt nadat eerst het asbest eronder is verwijderd. De kleur van de gevels wordt weer het origineel zandkleurig in plaats van het door de tijd vergrijsde en vergrauwde geel.

Architect Adam Smit roemt het oorspronkelijke ontwerp van Zandstra met zijn pronte voorzijde aan het station en speelse, verspringende, trapsgewijs aflopende en sculpturale laagbouw richting Amstel. Erfgoedvereniging Heemschut, die zich inzet voor behoud en renovatie van waardevolle architectuur, ziet zijn inspanningen nu toch beloond. Zij richt zich zeker niet alleen tot oudere bouwkunst, maar zet zich ook in voor meer respect voor architectuur van na 1965. In haar brochure Post ‘65 somt zij de top 65 van Amsterdamse bouwwerken op, die wat haar betreft behouden moeten blijven. Schoonheid moet rijpen in onze geesten., meent zij. Wat ooit lelijk gevonden werd, wordt later vaak toch gewaardeerd.