Column stadsdeelvoorzitter Carolien de Heer
Als twintigjarige, vers uit de West-Friese klei getrokken en pas naar Amsterdam verhuisd, meldde ik me als vrijwilliger bij Blaka Watra. Een inloophuis met gebruikersruimte van de Regenbooggroep in het centrum. Daar zag ik dak-en thuislozen, vaak verslaafd, soms totaal haveloos binnenkomen. Maar als ze dan fris gedoucht en met schone kleren weer naar buiten liepen, waren ze een compleet ander mens. Dan zag je de persoon achter de verslaving en de dakloosheid weer terug.
Mijn gesprekken met de bezoekers hebben mijn blik op dak- en thuislozen voorgoed veranderd. En mijn blik op de maatschappij als geheel eigenlijk ook. De verhalen deden me beseffen hoe snel het kan gaan. Een paar verkeerde afslagen in het leven en je zit zomaar in een neergaande spiraal. Probeer daar dan maar eens uit te komen.
Waarvan ik ook doordrongen raakte, is wat zo’n inloophuis doet voor deze mensen. Daar konden ze zichzelf zijn. Een luisterend oor, even geen opgejaagd gevoel. Een wasbeurt en een verschoning. Rust die vaak ook het begin was van een ommekeer. Het mooiste was natuurlijk als mensen na verloop van tijd niet meer kwamen omdat ze hun leven weer een beetje op de rit hadden.
Ik heb veel aan deze verhalen gedacht de laatste tijd, toen we in het stadsdeel Oost geconfronteerd werden met het toenemende aantal gebruikers in het Oosterpark. Een zorgwekkende groei die gepaard gaat met meer overlast voor bewoners en bezoekers. De eerste neiging is er dan vaak eentje van ‘sla d’r op’. Overlastgevende gebruikers wegsturen, beboeten, arresteren desnoods. ‘We moeten ze opjagen’, zei een plaatselijk politicus een keer op AT5.
Dan dwaalden mijn gedachten weer af naar al die bezoekers van Blaka Watra. Stuk voor stuk mensen met hun eigen verhaal, hun eigen verkeerde afslag. Deze ervaringen sterken mij in de overtuiging dat we ook perspectief moeten bieden. Een zorgtraject, opvang, misschien een woning of iets anders waardoor het leven voor de gebruikers verbetert. Dat is de beste garantie dat de overlast in het park vermindert.
Onlangs openden we een tijdelijke mobiele gebruikersruimte, nabij het Oosterpark. In de omgebouwde bus kunnen dakloze verslaafden rustig gebruiken, een kop koffie krijgen of een kop soep. En ook hier liggen altijd schone kleren klaar. Ik ben blij dat dit gelukt is – en blij met naast uiteraard de nodige zorgen ook veel begrip en de medewerking die zovele omwonenden bieden. Het is een mooie, snelle oplossing – in afwachting van hopelijk een vaste plek.
Deze gebruikersbus gaat heus niet alle problemen oplossen. Maar kleine beetjes helpen – dat leerde ik al bij Blaka Watra, als twintigjarige vrijwilliger uit de West-Friese klei.
