In café Hesp aan de Amstel zijn veel anekdotes geschreven. Jarenlang rolden – terwijl de persen draaiden – journalisten van de nabijgelegen Perscombinatie en bekende Amsterdammers het café in en uit. Tot halverwege jaren 90 was familiebedrijf Hesp naast dranklokaal ook een likeurstokerij, limonadefabriek en slijterij. In het onlangs verschenen Café Hesp, Parel aan de Amstel beschrijft stadshistoricus Peter-Paul de Baar 125 jaar café Hesp.
Lezen en schrijven | Lewis Daniels
Café Hesp, Parel aan de Amstel begint in 1866, als Cornelis Augustinus Hesp in Abcoude het levenslicht ziet. In 1890 neemt hij de Posthoorn naast de tramremise op de Routersstraat over. Tien jaar later verhuist het etablissement naar de huidige locatie aan de Weesperzijde, dat voorheen onder de gemeente Nieuwer-Amstel viel, het huidige Amstelveen. De Posthoorn blijft tot 1981 in het logo verwerkt.
Peter-Paul de Baar volgt de ontwikkelingen van Hesp met woord, beeld en afdrukken van oude documenten. In 1921 komt het café tot bloei, dit vooral dankzij de groei van de buurt en komst van winkels. Inmiddels staat Mattheus Hermanus Hesp aan het roer. De firma bottelt wijn en begint een limonadefabriek. Ondanks dat niet veel bekend is over de sfeer in de vooroorlogse jaren, geeft Parel aan de Amstel een goed chronologisch overzicht van die tijd.
Aanvankelijk heeft het café weinig last van de bezetting, Duitse soldaten komen alleen om bier te drinken. Als ze geen auto meer mogen rijden vanwege benzineschaarste, confisqueren ze Hesps paard-en wagen. Later dwingen ze de zaak door te schenken na sluitingstijd. De NSB is dan al aan de deur geweest met bordjes om joden te weren. In 1941 zijn joden op last van de bezetter niet meer toegestaan. Vanwege de Duitse soldaten aan de bar kwamen die al niet meer. De zoons van Mattheus willen aan de door de Duitsers ingestelde arbeidsinzet ontkomen en hebben een vluchtroute als er razzia’s zijn. Later duiken zij onder tot het einde van de oorlog. In 1947 wordt het vijftigjarig bestaan gevierd.
Halverwege de jaren vijftig nemen de zoons het café van Mattheus over. De komst van de Perscombinatie aan de Wibautstraat tien jaar later heeft grote, gunstige gevolgen. De journalisten die vroeger dagelijks in Scheltema op de Nieuwezijds Voorburg kwamen, zitten nu bij Hesp. Tegelijkertijd draaiden de likeurstokerij en frisdrankfabriek volop en heeft het bedrijf een bescheiden bestelwagenpark. Het wordt de beroemdste periode van Hesp, dat inmiddels ook mensen uit de reclamewereld over de vloer heeft. Peter-Paul de Baar rapporteert uitgebreid over de roemruchte geschiedenis die toen is geschreven, aangevuld met foto’s.
Hesp raakt wat uit de schijnwerpers als de Perscombinatie fuseert met PCM en Persgroep en de redacties verhuizen, maar kan net als Eik en Linde in de Plantagebuurt, waar wijlen Ischa Meijer zijn radio-uitzendingen deed, ruimschoots voort met het verleden en het heden. Beide cafés zijn nog steeds veel bezocht door mensen uit de kunst- en mediawereld.
Onlangs is Hesp overgenomen door de eigenaren van de Ysbreker verderop aan de Weesperzijde. Het café is inmiddels in stijl gerenoveerd en klaar voor de toekomst.
Peter-Paul de Baar vertelt gedetailleerd en met vlotte pen in Café Hesp, Parel aan de Amstel over de geschiedenis van een voormalig familiebedrijf en beroemd Amsterdams café.
Café Hesp, Parel aan de Amstel is te koop bij de (internet) boekhandel.
