Het was rustig in de supermarkt op de dag na de feestdagen.
De meisjes achter de kassa (hier was gelukkig nog niet zo’n self service ingevoerd) waren in een vrolijke bui en ginnegapten onderling terwijl ze afrekenden met de enkele klant die zich met een boodschappenwagentje bij hen meldde.
Bij de blikjes automaat stond een magere man met een baard rode blikjes in de statiegeldmachine te stoppen. Tientallen. Een vuilniszak vol. Er kwam geen einde aan en daarna nog een vuilniszak.
Achter hem stond tijdenlang een vrouw om zich heen nors te kijken en zenuwachtig heen weer te wippen. Een brok ergernis.
Slachtoffer van de statiegeldwaanzin die vanuit de overheid over het land is uitgestort.
Ik voelde lichtelijk medelijden opkomen dat gelijk verdween toen de blikjesman verdween en de vrouw een grote blauwe tas van haar schouder haalde en begon een hele serie plastic flesjes in het statiegeld apparaat te stoppen.
Achter haar stond een keurige mevrouw met een blik op haar gezicht die steeds meer op onweer begon te staan. De kassameisjes letten hier niet op. ze giebelden vrolijk verder in de vrijwel lege supermarkt
