Kijk, daar zit-ie zelf op de steen met zijn gedichtje. Het is 2010 en de steen ligt bij het voetpad dat voor park Frankendael langs loopt. Het beeld is uit een videofilmpje waarin hij blij vertelt wat het park, dat hij redde voor de buurt, voor hem betekent. Een jaar later stierf hij, nog maar 62 jaar oud. Prostaatkanker.
Tekst en fotografie Frans van Lier
Elgar Vos (1948-2011, niet te verwarren met de modemaker Edgar Vos) was aannemer met een diepe liefde voor de Watergraafsmeer maar bovenal was hij een creatieve, originele man, zegt zijn dochter Eva Tanja: ‘Hij schreef mooi, e-mails, briefjes en leuke Sinterklaasgedichten.’
Toen de voormalige Stadskwekerij dreigde ten onder te gaan in plannen voor woningbouw op dat terrein richtte Elgar Vos – hij woonde in de Simon Stevinstraat – de vereniging Vrienden van Frankendael op en was grotendeels in zijn eentje de bezielende kracht daarvan. Met een enorme inzet van vele jaren achtereen kreeg hij voor elkaar dat de woningen werden afgeblazen en het park Frankendael in zijn huidige gedaante werd geschapen.
Uit dankbaarheid voor zijn inspanningen werd hij in 2009 beloond met een boom en een stenen gedenkteken. De boom, een iepje, sloeg niet erg aan maar de dikke steen met daarop een toepasselijke tekst kon een jaar later worden onthuld.
‘Die tekst maakte hij in een soort opwelling: om vijf uur ’s ochtends schudde hij het gedicht min of meer uit zijn mouw’, vertelt Eva Tanja. Het creatieve nachtelijke moment schonk hem de vijf rake regels die feilloos weergeven hoezeer het park hem ontroert en hoe trots hij is dat het ‘de stad ontstolen’ is en dat zijn ‘dromen zijn vervuld’.
Door loverrand omkruld
Wolken, weidsheid, water
Geen eerder en geen later
Trots de stad ontstolen
De dromen zijn vervuld
Op zijn eigen voorstel heeft de metalen plaquette op de steen de vorm gekregen van een wolk, waarin trouwens ook wel een plas water mag worden gezien.
‘Hij schudde het gedicht min of meer uit zijn mouw’
‘Zo is Frankendael voor mij geweest’, zegt hij in het filmpje waaruit bijgaand beeld is gelicht. Zijn dochter vertelt dat hij een hele trits van zulke korte video’tjes heeft gemaakt die hij voor zijn kleinkinderen heeft bedoeld. Helaas heeft hij die niet meer meegemaakt want hij was al gestorven toen de twee kinderen van Eva en de twee van haar zus Floor werden geboren. Maar zo hebben ze hun grootvader toch kunnen zien, wandelend door ‘zijn’ park en vertellend over zijn leven.
Eva Tanja draagt de achternaam van haar moeder; haar ouders gingen uit elkaar toen zij anderhalf was. ‘Maar mijn vader heeft me geleerd alles uit het leven te halen wat er in zit. En dankzij hem konden wij met onze kinderen, toen ze klein waren, fijn gaan spelen in het park en ik voelde altijd dat hij vanaf zijn steen ons zag. We leggen ook altijd op zijn sterfdag, 5 januari, bloemen bij zijn steen.’
Toen in 2016 namen werden gezocht voor de twee bruggen naar Frankendael is de brug naar de Kamerlingh Onnesweg op verzoek van de Vrienden van Frankendael naar Elgar Vos vernoemd. Op een hoge paal prikt zijn naam nu trots in de lucht.
