Home Lezen en schrijven ‘Het is een rauw verhaal met zachte momenten’

‘Het is een rauw verhaal met zachte momenten’

0

In 2007 schreef Lewis Daniels (51) een novelle, Verre Familie. Die werd door zijn omgeving goed ontvangen. Zelf was hij niet tevreden. De vijfde versie van Verwisseld is volgens hem zijn eerste verhaal dat echt af is.

Lewis Daniels schrijft regelmatig voor oost-online met onderwerpen als ijshockey, buurt en muziek.

De personages in Verwisseld hebben weinig grip op hun leven. Ze zoeken zekerheid en geluk bij elkaar, gaan (ver) over hun grenzen heen om die te vinden en raken steeds meer in conflict met zichzelf. Ze houden zich op de been met drank, drugs, seks en elkaar. Lewis schreef zijn roman om onderwerpen als afhankelijkheid, angst, onbereikbaarheid, haat, houden van, onmacht, onvermogen, verlangen, verlies en verslaving vanuit zijn visie en ervaringen te beschrijven. ‘Om mezelf meer vrijheid te geven koos ik voor fictie met een autobiografisch fundament.’

Hoofdpersoon en verteller Lance heeft een sterke band met zijn jonge, kinderlijke en uitbundige moeder die zich grensoverschrijdend gedraagt. Halverwege de jaren 80 gaat hij op zichzelf wonen en ontmoet Solange, met wie hij een stormachtige relatie krijgt. Na hun onvermijdelijke breuk kunnen ze elkaar niet loslaten. Ze cirkelen nog jaren om elkaar heen en groeien uiteindelijk door omstandigheden uit elkaar. Voorjaar 2007 ontmoet Lance de inmiddels volwassen dochter van Solange. Charlotte is bijzonder geïnteresseerd in Lance en haalt hem uit zijn isolement. Lance durft na lang aarzelen toe te geven aan zijn verliefdheid en komt daardoor in de problemen.

‘Het oorspronkelijke verhaal uit 2007 rammelde, was onvoldoende uitgewerkt op bepaalde punten. Groot probleem was een niet voor de hand liggende situatie voorstelbaar te maken. Dat heeft me veel hoofdbrekens gekost. Door in mijn autobiografisch archief te graaien en sommige ervaringen te verbuigen naar de karakters in Verwisseld werd dat makkelijker. Het verhaal kreeg, denk ik, meer ziel en inhoud en is hopelijk nu wel voorstelbaar.’  Ondanks de autobiografische elementen is het niet de bedoeling de personages voor anderen herkenbaar te maken. ‘Ze zijn een combinatie van fictie en werkelijkheid. Solange bijvoorbeeld is gebaseerd op minstens tien personen, maar heeft zich tot een eigen karakter ontwikkeld.’

Als Daniels het boek nu openslaat, komt het in de buurt van wat hij wilde, al blijft de neiging het weer te willen herschrijven. ‘Ik ben nooit tevreden over een tekst van mij. Op een moment moet ik mezelf dwingen het af te ronden. Als ik het eindresultaat de eerste keren teruglees, heb ik daar in het begin vaak een afkeer van. Dan zie ik alleen wat niet goed op zijn plek staat of anders moet worden beschreven. Later zie ik ook de regels die wel goed zijn. Deze versie van Verwisseld teruglezen was de eerste keer dat ik die afkeer niet voelde. Eigenlijk was dat een opluchting.’

Zeker is dat Verwisseld hierna geen nieuwe versie meer krijgt. ‘Ik ben er vanaf 2007 in periodes mee bezig geweest, het moet een keer klaar zijn. Op dit moment zoek ik situaties uit het echte leven die ik in nieuwe verhalen kan gebruiken, daar bedenk ik karakters omheen. Andersom gebeurt het ook, dan verbeeld ik mij een bestaand persoon in een verzonnen situatie.’

Trabant

Daniels schreef als kind al. ‘Ik maakte verhaaltjes met tekeningetjes over een hond die postbode was, in een hoge flat woonde en een Trabant had. Pluk van de Petteflet en Pietje Puk waren de inspiratiebronnen, die hond verzon ik erbij. Ik wilde als kind graag een hond. Die Trabant kwam in het verhaal omdat we in de zomer van 1979 op vakantie waren in Hongarije, daar reden ze toen overal rond. Ik was acht, maar wist alles van het IJzeren Gordijn en de beperkingen van vrijheid. Toch romantiseerde ik de Trabant. Het was zo’n schattig autootje.’

Kwetsbaar

Op zijn twintigste schrijft Daniels zijn eerste roman, de titel weet hij niet meer. ‘Ik dacht Het Tussenpad, maar hou me ten goede. Het was een zeer deprimerend verhaal. Ik neig nog steeds naar somberheid, heb gelukkig door de jaren heen wel steeds meer vrolijke momenten meegemaakt.’ Het eerste verhaal en de twee daarna waren autobiografisch. ‘Ik wist dat ze niet publicabel waren en stuurde ze nooit naar een uitgever. Ik beschouwde het als voorbereidend werk, zocht nog, schreef soms jaren niet. Gaandeweg merkte ik dat autobiografisch schrijven me te kwetsbaar maakte. Een verzonnen verhaal kan ik beter als lezer bekijken en bewerken. Sommige auteurs schrijven een boek in een paar weken. Ik kan dat niet. Voor mij is schrijven veel proberen en oefenen. Het is niet iets dat je in twee, drie dagen leert en het moet – denk ik – wel in je zitten.’

Daniels besloot het manuscript via self-publishing uit te geven. ‘Op een manier die me niets heeft gekost en waarbij alle rechten van mij zijn. Ik kan alle kanten op, als een traditionele uitgever interesse heeft kan ik mijn boek elk moment uit de handel nemen en daar onderbrengen.’ Daniels verwacht niet dat Verwisseld een commerciële kraker wordt, heeft het ook niet daarom geschreven. ‘Het is een rauw, soms geladen liefdesverhaal met zachte momenten. De meeste uitgevers zien daar geen brood in.’

Schuilnaam

De naam Lewis Daniels is een pseudoniem. ‘Voor mij is het een schuilnaam. Iedereen mag weten dat ik Olivier Mouwe ben, maar de teksten die ik maak, presenteer ik door verlegenheid die ik niet van mezelf begrijp liever als Lewis Daniels. Ik heb ooit onder mijn eigen naam een artikel geschreven dat ik na twintig jaar nog terugvond op internet. Dat gaf me een ongemakkelijk gevoel. Als iemand me nu aanvalt op mijn tekst, is dat aan Lewis Daniels gericht en niet aan mij. Dat geeft een soort schijnveiligheid, er zit een buffer tussen mij en de schrijver van het boek.’ Behalve schuilnaam is Lewis Daniels ook een eerbetoon aan zijn zoon. ‘Ik geloof dat ie het wel leuk vindt. Lewis (16) is absoluut geen lezer of schrijver. Hij sport graag en houdt van scooters, series kijken en games. Onlangs vroeg hij me hoe hij zichzelf moest noemen voor het geval hij toch zou gaan schrijven. Dan ben jij Daniel Lewis, zei ik. Daar moest ie om lachen en hij ging verder met zijn game.’

Binnenkort begint Daniels aan zijn tweede roman. ‘Ik hoop dit keer sneller te zijn. Misschien lukt dat. Superjuicer en de Taakstraf is een vrolijker en makkelijker verhaal om te schrijven. Eén van de personen die zijdelings in Verwisseld voorkomt, is nu de hoofdpersoon. Zo wil ik een link tussen beide verhalen leggen.’

Verwisseld is te koop bij boekhandels en Bol.com. Ook te bestellen bij uitgever www.bravenewbooks.nl