Op World Earth Day, de dag dat iedereen eigenlijk stil zou moeten staan bij het feit dat het een voor twaalf is voor de aarde, zag ik een lezing van Felienne Hermans. Het was een praatje dat me niet meer losliet. Hermans is professor Informatica aan de Vrije Universiteit hier in Amsterdam en ging dieper in op de vraag of artificiële intelligentie en slimme algoritmes ons nog van de ondergang kunnen redden? Dat blijkt niet zo te zijn. Het zaallicht dimde, ze vroeg ons de ogen dicht te doen en zei: ‘neem het stukje lievelingsnatuur in jouw omgeving in gedachten en stel je vervolgens voor dat het niet meer bestaat. Gewoon dat het zomaar weg is.’ Ondanks dat deze presentatie plaatsvond in Limburg was ik ongemerkt met mijn gedachten bij het Nieuwe Diep in ons prachtige stadsdeel aangeland. Door een doorbraak van de Zuiderzee door de Diemerzeedijk ontstond in 1422 het meer. In 1651 bij de Sint-Pietersvloed was er een nieuwe doorbraak, waardoor via het Nieuwe Diep een deel van wat nu het Flevopark en de Indische buurt is, overstroomde. Daar in de vrije natuur, op steenworp afstand van de Amsterdamse brug, met uitzicht op de prachtige graffiti die van onder tot boven is gespoten, zwem ik bijna elke zomerdag. Een rondje Nieuwe Diep is iets meer dan 1.2 kilometer en als je het water uitloopt, ben je herboren. Boven water geniet je van een prachtig uitzicht met bomen, struiken en een welhaast oneindige lange dijk. Onderwater bestaat er een leven dat je bijna niet kent, met brakwatersoorten zoals Chinese Wolhandkrabben, quaggamossels, Zuiderzeekrabben en twee rivierkreeftsoort. Als het in Limburg weer aangaat, vervolgt Hermans haar lezing. Mij nog meer realiserend dat we alle natuur moeten beschermen. Zeker Het Nieuwe Diep.
Reageren? [email protected]
