Home Overzicht Julian Berteling: ‘Tigers hadden dit seizoen te weinig gelijkwaardige tegenstanders’

Julian Berteling: ‘Tigers hadden dit seizoen te weinig gelijkwaardige tegenstanders’

0

Elf jaar geleden bezocht Julian Berteling (28) een thuiswedstrijd van de Amsterdam Tigers. Vlak voor de eerste periode raakte een van de spelers tijdens de warming up geblesseerd. De teammanager haalde Berteling uit het publiek, die even later debuteerde in het eerste team.

IJshockey | Lewis Daniëls | Foto’s Yolanda Simarro 

‘D

it is een van mijn leukste herinneringen. Ik was totaal verrast. Ik speelde nog in het jeugdteam en ijshockeyde ineens voor publiek. Dat was even wennen, daarna ging het best goed, al verloren we met 1-6 van Eindhoven.’

Tegenwoordig speelt hij graag in een volle hal. ‘Dat is een extra dimensie, ook -of misschien wel juist- bij een uitwedstrijd. Soms roepen malloten van alles naar ons. Dan ga ik nog veel harder om hun ongelijk te bewijzen.’

‘Zonder mijn vader had ik nooit zoveel spelinzicht gehad’

Julian heeft op één seizoen in Den Haag na altijd bij de Amsterdam Tigers gespeeld, waar zijn vader (en oud-speler) Ron tot een paar jaar geleden de jeugd trainde en coachte. Vrijwel al zijn teamgenoten hebben les van Ron gehad, Julian zelf ook. ‘IJshockey is lang de rode draad in ons contact geweest, zeker nadat mijn ouders scheidden. Ik woonde bij mijn moeder in Monnickendam en mijn vader haalde en bracht mij voor de trainingen. In de weekenden was ik bij hem en waren de wedstrijden. Ik heb alles van hem geleerd. Zonder mijn vader had ik nooit zoveel spelinzicht gehad. Hij is zeer gedreven en enthousiast. Soms was dat een beetje vermoeiend. Door de scheiding misten we onze dagelijkse omgang. Hij wilde mij in de tijd die we samen hadden zoveel mogelijk meegeven. Nu begrijp ik hem beter en betrap ik mezelf erop dat ik op hem lijk. Als ik met het zoontje van mijn zus schaats, moedig ik hem aan nog een baantje te rijden, terwijl hij het allang best vindt.’

Werk
Na een gelukkig jeugd verlaat Julian Monnickendam om in Amsterdam te studeren. ‘De stad trok mij al lang. Mijn sociale leven lag daar.’ Aanvankelijk valt de opleiding tegen. ‘Ik studeerde computerscience, een soort informatica, en volgde colleges in een lelijk grijs gebouw naast het Amstelstation. Ik heb totaal geen studentenleven gehad.’

Inmiddels heeft Julian zijn studie voltooid en werkt hij met veel plezier als programmeur in een gamestudio. Hij heeft een vriendin en woont nog steeds in Amsterdam, waar hij vijf jaar geleden een huis kocht. ‘Ik heb enorm geluk gehad. Toen ik mijn appartement voor het eerst zag wilde ik het meteen kopen, maar ik kreeg de financiering net niet rond en liet het idee al varen. Tot mijn stomme verbazing belde de makelaar. De verkoper zakte in prijs. Ik denk dat het een van de laatste naschokken van de crisis was. Vandaag de dag is dit ondenkbaar.’

Keuze
Vorig seizoen speelde Julian niet mee in de BeNe League. ‘Ik moest kiezen tussen werk of een serieuze hobby zonder salaris en met weinig faciliteiten, terwijl veel van je werd verwacht. Dat gaf ongenoegen en ik besloot het voor gezien te houden. In Nederland kun je moeilijk leven van ijshockey, dus daarnaast werken is vaak noodzakelijk. Voor sommige teamleden waren twee wedstrijden per weekend erg zwaar.’ Julian bleef wel naar de wedstrijden kijken. ‘Als de Tigers verloren was dat moeilijk. Ten onrechte dacht ik dat het met mij erbij veel beter zou gaan. Ik miste het spelen gewoon enorm.’

In Nederland is het moeilijk om van ijshockey te leven

Afgelopen september sloot hij zich weer aan bij het team. ‘Mij komt het beter uit dat we zijn verhuisd naar de eerste divisie. Het is ook jammer, want ik wil graag het hoogst mogelijke halen.’

 Half februari beginnen voor de Tigers de play-offs. Verwacht wordt dat Amsterdam hoog eindigt. Julian kijkt terug op een geslaagd jaar. ‘Onze coach Ondrej Kratky is een goeie toevoeging aan het team. We hebben talentvolle nieuwe spelers en staan bovenaan in de poule. Kanttekening is wel dat we het vooral zo goed doen omdat we op een stuk lager niveau spelen. Het ontbrak dit seizoen aan voldoende gelijkwaardige tegenstanders, zoals Eindhoven en Heerenveen. Tegen hen speelden we interessante wedstrijden. Aan een wedstrijd met 18-1 winnen, zoals laatst tegen Zoetermeer, valt weinig eer te behalen.’

Blessure
Of Julian meedoet aan de play-offs is vooralsnog onzeker. Onlangs raakte hij geblesseerd aan zijn pols. Het bleek een ontsteking te zijn. ‘Het herstel ging goed tot ik tijdens het trainen een back-hand schot deed. Het was gelijk weer mis. Die pols is al jaren mijn zwakke plek en heeft mij meerdere keren uitgeschakeld. Bijvoorbeeld toen ik een tegenstander te snel af was bij een face-off. Waarschijnlijk vond hij dat ik te zelfingenomen naar hem glimlachte. Hij mepte met zijn stick op mijn pols en ik kon gelijk naar de kant.’

Ondanks dit incident valt het fysieke spel over het algemeen mee in Nederland. ‘Hier en in andere Europese landen wordt veel semiprofessioneel gespeeld. De sfeer is daardoor vriendelijker. In de grote ijshockeylanden zoals Canada en de VS gaat het om grof geld. Mensen staan op het ijs om hun brood te verdienen. Dat is van grote invloed op alles.’

Zelf is Julian geen fysieke, maar een tactische speler die de puck goed beschermt. Hij zit weinig op de strafbank. ‘De laatste keer was in Den Bosch. Ik wilde een tegenstander checken die zich snel omdraaide, waardoor ik hem in de rug raakte. Bij ijshockey is fysiek contact een wisselwerking. Spelers in minder goede teams zoals Den Bosch, voelen dat niet altijd goed aan. Als je een onverwachte beweging maakt en daardoor verkeerd wordt geraakt is dat je eigen schuld. Volgens de regels niet, dus iemand kan zo een overtreding uitlokken.’

Sponsors
In 2013 verkeerde het Amsterdamse ijshockey in financieel noodweer. Het eerste team hield op te bestaan. Julians vader Ron bracht het ijshockey terug onder de aandacht en zocht naar sponsors. Ron bleef tot een paar jaar geleden actief voor de club en is nog steeds betrokken bij de sport. Onlangs werd hij onderscheiden met de Torriani Award voor zijn jarenlange inzet. Dit jaar geeft hij trainingen in Alkmaar. Calvin Pohlman, Jacob van Duin en Tobias Kathan waren dit seizoen nauw betrokken bij de samenstelling van Amsterdams eerste team. Spelers uit U19 stroomden in. ‘Voor de toekomst van ijshockeyclubs is een goede jeugdopleiding uiteraard van groot belang. ‘Ik had graag gezien dat ijshockey groter was in Nederland en vanuit die positie gehandeld. Dan hadden we veel verder kunnen komen. Wie weet gebeurt dat nog.’

Na de play-offs en hopelijk het kampioenschap gaat Julian zich richten op zijn andere interesses.Behalve games programmeren, speel ik die ook graag. En ik hou van politiek, vooral de Amerikaanse. Zeker nu de verkiezingen eraan komen.’ Vooralsnog richt Julian zich op zijn herstel en de play-offs. ‘Ik hoop enorm dat ik kan meedoen!

Check amsterdamtigers.com