In het restaurant zat een groep van twintig mensen, een bedrijfsuitje zo te zien. Luide stemmen, gelach, chaos, een kakofonie. De tafel ernaast zat een mooi meisje. Blond, blauwogig, welgevormd en in een kek jurkje en met bescheiden sieraden. Alleen.
Verveeld speelde ze met haar telefoon, af en toe een blik op de deur werpend en nippend aan een glas witte wijn. Gedurende het volgende halve uur kreeg het bedrijfsuitje soep en begon het meisje steeds droever te kijken. Opeens stond ze op, rekende af en spoedde zich naar de uitgang.
Ze opende de deur en opeens klonken er opgewonden gilletjes. Ze keerde terug met twee andere meisjes, die er net zoals zij uitzagen. Blond, blauwogig, welgevormd en in een kekke jurkjes en met bescheiden sieraden.
Het gezelschap van twintig begon inmiddels aan de hoofdgerechten en flessen wijn werden leeggeschonken.
De twee meisjes die later waren binnenkomen zaten druk gebarend te kwetteren, met af en toe een gilletje. Het meisje dat eerst had zitten wachten, zat nu met blozende konen te luisteren en nam af en toe een slokje je wijn. Ze nam geen deel aan het gesprek, maar volgde het aandachtig, waarbij ze af en toe verschrikt keek. Schoonheid in stilte.
Bij het bedrijfsuitje arriveerde de toetjes en was het opeens rustig. Ik nam nog een Irish coffee, genoot van de stilte.
