Vanessa Pruijt gaat regelmatig met haar cursisten naar het museum, een leerzaam uitje bevordert het groepsgevoel. Lisa Janssen werkt graag met studenten van over de hele wereld, ontmoet zo steeds nieuwe en inspirerende mensen. Tijdens de coronacrisis deden ze online activiteiten met hun leerlingen. Het idee ontstond om na de lockdown kroegentochten te houden die expats en toeristen Amsterdam door Nederlandse ogen laten zien. Vorige week hield het tweetal in Centrum-Oost hun laatste wandelroute van 2022.
Donderdagavond, 28 december. Het is guur weer en motregent. Het bargedeelte bij het raam in Café Eik en Linde op de Plantage Middenlaan zit vol. Lisa en Vanessa wachten op de laatste kroeglopers, de al aanwezige deelnemers zijn met elkaar in gesprek. Ze komen uit Bulgarije, Georgië, Mexico en natuurlijk Amsterdam. Om zich aan de anderen voor te stellen, schrijft iedereen op een memo een wapenfeit of bijzondere eigenschap van zichzelf. Daarna volgt het raden wie wie is. De groep blijkt gemêleerd, iemand voer op een boot naar Japan, de ander beklom een 5000 meter hoge berg in Peru. Gepraat werd er al genoeg, de onderwerpen brengen nog meer gesprekken op gang.
Als de groep compleet is en de glazen leeg zijn, vertrekt het gezelschap naar Café Scharrebier op het Rapenburgerplein. Onderweg – Lisa en Vanessa delen glühwijn, ouzo en likeur uit – wordt een klein stukje wandelroute van de elfde editie van het Amsterdamse lichtfestival meegepakt. De Amsterdamse tak van de ploeg is het erover eens dat de lichtkunst dit jaar karig is. De expats en toeristen vinden het bijzonder, vooral de bijna in file voorbij varende rondvaartboten.
De kachel staat hoog en geeft, net als de granieten vloer, sfeer aan het authentieke Scharrebier. Terwijl de glazen worden gevuld en typisch Nederlandse snacks op tafel komen, bereiden Lisa en Vanessa de pubquiz voor. Wie als eerste een vraag goed beantwoordt, wint slechts één sok van het paar. Het is afwachten wie de andere sok in handen krijgt. Na het spel kan worden uitgewisseld. Een van de spelers geeft zijn sok aan Nella uit Georgië, die het bijbehorende exemplaar won. ‘Dat is ter herinnering aan haar korte vakantie hier. Ze zijn er maar een paar dagen.’ Voor Nella en haar vriend is het zeker dat ze terugkomen naar Amsterdam. De stad geeft ze een vrij gevoel. Het meelopen naar de cafés is een bijzondere ervaring. ‘Deze kroegentocht leert ons plekken kennen die je anders niet snel ziet.’ Voor Lisa en Vanessa is dat een van de redenen de wandelingen te organiseren. ‘Wij kennen de stad goed en zij moeten hun weg vinden.’
Plekken leren kennen die je anders niet snel ziet
Café-Bar Waterlooplein 77, de laatste kroeg die wordt bezocht, is net als Eik en Linde en Scharrebier een buurtkroeg met een rijk verleden. Vroeger was de ruimte de regentenkamer van het voormalige Joods Israëlisch Meisjesweeshuis. Daar zijn nog sporen van. Door de komst van de Stopera en de metro moesten de marktkooplieden op het Waterlooplein in 1977 tijdelijk verhuizen. Voor hen werd Café-Bar Waterlooplein 77 geopend, een naam die verwijst naar de oorsprong. De huisspreuk ‘werkman en bankier, allen zijn welkom hier’ sluit goed aan bij Lisa’s en Vanessa’s kroegtochten. ‘We proberen altijd een divers gezelschap samen te stellen en steeds weer nieuwe mensen te laten meedoen.’
