Aan het hek bij het Zeemanshuishuis aan het Kadijksplein stond al een paar dagen een volgeladen witte fiets met twee lekke banden. Voor alle zekerheid vastgemaakt met een ketting.
Aan de fiets hingen volle plastic tassen, kleurige kleden, wat ongeregelde dingen en een zitkruk. Hoe je daar überhaupt mee kan fietsen is een moeilijk oplosbaar raadsel dat de fantasie prikkelt.
Was de eigenaar een hier gestrande dakloze, die droevig voortploeterde door de stad met zijn rijwiel, zijn schaarse bezittingen met zich meeslepend met de fiets als lastezel. Wanneer had hij die twee lekke banden gekregen?
Wie was de eigenaar en waarom waren alle bezittingen hier achtergelaten, als willoze prooi voor eenieder die er belangstelling voor toont?
Was het een van de bezoekers van de soepbus, die hier op ongeregelde tijden neerstrijkt om de behoeftigen van vloeibaar voedsel te voorzien, en was deze persoon ter plekke getroffen was door het noodlot van twee leeglopende banden?
Was het een man of vrouw en waar zou hij of zij nu zijn, in zak en as, wanhopig, te neergeslagen en depressief of blij verlost te zijn van deze ballast en met tijdelijk onderdak bij Youth with a mission, die in het Zeemanshuis huizen?
Het was een beeld dat vele vragen opwierp die misschien wel nooit een antwoord zouden krijgen
en het is maar dat U het weet.
