‘Je hebt eigenlijk best een leuke baan,’ kreeg ik onlangs van een kennis te horen, en ik kon vervolgens niet meer dan beamend knikken. Als hoofdredacteur van New Scientist ontmoet ik de beste wetenschappers, presenteer ik Lowlands Science en vertel over baanbrekend onderzoek in de media. En daarnaast mag ik allerhande interessante mensen interviewen, waaronder deze keer mijn eigen vrouw, die zich plaatste voor het wk triatlon in Hawaï, alwaar ze geld hoopt op te halen voor onderzoek naar Alzheimer.
Jim Jansen | Foto Eddy Ellert
Zelf ben ik best sportief en minimaal drie keer per week zwem ik anderhalve kilometer, in het Flevoparkbad of bij het Nieuwe Diep, puur omdat ik het lekker vind en het ook nog goed voor lichaam en geest is. In vergelijking met de sportieve aspiraties van Claudine, mijn vrouw, is dit echter kinderspel. Sinds een jaar of vijf is ze triatleet, en een originele triatlon bestaat uit: 3,8 km zwemmen, 180,2 km wielrennen en 42,195 km hardlopen. Achter elkaar!
‘Een jaar of tien terug deed ik met het team van de Hogeschool van Amsterdam mee aan de Dam tot Dam loop,’ zegt ze aan de tafel in onze huiskamer terwijl ze een vegan recovery shake in een paar slokken opdrinkt. ‘We kregen in dat kader ook hardlooptrainingen en de coach aldaar introduceerde me aan een aantal triatleten. Deze personen bleken anders te lopen; veel zuiniger, omdat ze eerst al gezwommen hadden en later nog moesten fietsen. Mijn interesse was meteen gewekt en via via ben ik een triatloncursus gaan volgen en die werd afgesloten door 1/8 speed-triatlon.
‘Tussendoor even een rondje Ouderkerk aan de Amstel’
Het moment dat ik kletsnat uit het water rende en op de fiets stapte vergeet ik nooit meer. Het gaf mij een gevoel van vrijheid. Lekker snel en meteen door. Toen ik van de fiets afstapte en net zo snel op de loopschoenen verder moest, ging ik wel tien keer naar mijn voeten kijken. Had ik wel de goede schoenen aan? Het voelde toch echt gek, alsof ik nog de plaatjes van mijn fietsschoenen voelde. Het ging totaal niet soepel en ik begreep meteen, als ik hier iets mee wil, dan zal ik er voor moeten trainen.’
En trainen heeft ze de afgelopen jaren zeer zeker gedaan. Hard en vooral veel. En andersom. Ze werkt in Hilversum als mondhygiëniste en neemt nu voor dag en dauw de fiets. In SwimGym aan de Wibautstraat is ze meerdere malen per week en vanuit haar huis in Amsteldorp doet ze tussendoor even een rondje Ouderkerk aan de Amstel, toch dik twintig kilometer. Waarom die je dit eigenlijk, krijgt ze vaak te horen.
Het antwoord is even kort als eenvoudig. ‘Ik word er heel blij van. Neem de race in Frankfurt, in juni dit jaar. Het zwemmen ging goed, maar toen ik op de fiets stapte was mijn fietscomputer een zwart scherm. De wattages en getallen die ik normaal de hele tijd in de gaten houd, die waren er niet. Meteen dus overschakelen op plan B. Ook dat is namelijk triatlon. Ik kon alleen naar mijn klok kijken en hield ook nauwlettend mijn voedingsplan in de gaten. Want als je zo lang achter elkaar sport, dan moet je genoeg eten en drinken.
Daarna volgden nog vier rondjes van dik tien kilometer hardlopen en onderweg hoorde ik dat ik op de derde plek stond. Toen ik richting finish kwam, hoorde ik steeds meer gejubel en geschreeuw van de toeschouwers en het voelde alsof ik gedragen werd. Mijn eindtijd was 10 uur 55 min, daar heb ik nooit van durven dromen. Tevens kwalificeerde ik me voor Kona, het WK waar het ooit allemaal begon.’
‘Ik wil in Hawaï niet alleen een goede race neerzetten, ik wil met deze wedstrijd ook geld inzamelen. Helaas is mijn moeder drie jaar gelden aan Alzheimer overleden en ondanks dat er steeds meer kennis over de ziekte is, hebben we nog een lange weg te gaan. Bij mijn moeder weet ik nog dat het lastig was om de ziekte aan het begin te herkennen, maar ik merkte het bijvoorbeeld doordat haar mails er steeds chaotischer uitzagen. Met grote en kleine letters door elkaar, en komma’s en punten die verdwenen. Dat was slechts het begin van een helaas lange lijdensweg. Daarom moet er meer onderzoek komen en ik hoop met deze triatlon een klein beetje te helpen.’
Meer informatie
