Home Overzicht Oud voor nieuw

Oud voor nieuw

0

De winter is voorbij, de lente is begonnen. Het seizoen waar het leven uit haar voegen barst. De winter dat was overleven. Stilzitten en wachten. Angst voor de vorst die alles stilzet, bevriest. Insecten weggekropen onder de boomschors in stille hoop op de klimaatverandering. Als het maar niet te hard gaat vriezen dan zullen ze het overleven en kunnen ze in het voorjaar hun vleugels weer uitslaan. Voor de vleermuizen, diep in winterslaap dromend over virussen, zou dat ook een meevaller zijn, oude dikke insecten die de winter overleefd hebben. Nog suffig en een beetje traag zijn dat de ideale hapjes voor de hongerige vleermuizen. Bij planten zie je dezelfde drang tot overleven. Als in de herfst de dalende temperatuur de opname van water bemoeilijkt, laten de planten in stil protest hun bladeren vallen. Daarna zetten ze zich schrap voor wat komen gaat.

Weken kunnen voorbij gaan, maanden soms, voordat er wat gebeurt. Soms beginnen de dagen zelfs alweer te lengen. Geeft de zon niet alleen licht, maar ook alweer warmte. En juist dan, na zo’n dag met een stralend blauwe hemel, waar het lentegevoel in de lucht hangt, gaat het toch nog mis. Nachtvorst, niet veel, vier graden, maar teveel voor de oude stengel. Het leven is eruit verdwenen. Hij staat er nog, maar is niet meer dan de herinnering aan wat geweest is. Een houten pijp, hol en levenloos. Is het dan toch allemaal voor niks geweest? Houdt het hier op? Er is twijfel en onduidelijkheid, maar dan is er ineens die kracht die de aarde open splijt. De niet te stuiten levenslust. De jeugdige kracht waarvoor alles moet wijken. Als een speer schiet de nieuwe stengel uit de grond. Vlak naast de oude, die weliswaar dood is, beseft dat het niet voor niets is geweest. Het individu sterft, maar het leven gaat door.