Zes jaar lang begeleidden Renee Kelder (35) en haar zus Eva (40) het Schrijfcafé in de bibliotheek aan de Linnaeusstraat. Tot haar spijt kan Renee deze workshop voor ouderen niet combineren met haar nieuwe baan in de gezondheidszorg. Afgelopen donderdag hielp ze de cursisten tijdens de workshop voor het laatst op weg een kort verhaal te schrijven. oost-online deed mee.
Lezen en schrijven | Lewis Daniels
Het afscheid valt haar nog steeds zwaar. Renee zocht naar mogelijkheden het schrijfcafé in het weekeind voort te zetten, maar dat bleek niet haalbaar. ‘De afgelopen jaren in de bibliotheek waren een warm bad. Ik heb de medewerkers en sommige cursisten goed leren kennen, we werden een beetje familie.’ Meest zal ze de verhalen van de deelnemers missen. ‘Het raakt me dat de auteurs in het Schrijfcafé mij genoeg vertrouwen om zich kwetsbaar op te stellen. Ik blijf aangenaam verrast door hoe goed ze zich op papier kunnen uitdrukken, heb heel interessante verhalen gehoord én gelezen.’
‘Schrijven is trouw zijn aan jezelf en open staan voor kritiek’
Haar eigen verhaal is minstens zo verrassend en het laatst waar je aan denkt bij een mooie, stralende vrouw in elegant broekpak. Kelder groeit op in een liefdevol gezin met hoogopgeleide, vrijzinnige ouders. ‘Ze doorloopt de mavo en havo en houdt van een feestje. Met hockey heeft ze niets, met de clubavonden alles. ‘Ik was altijd met vriendinnen, we sloegen geen feest over. Ik dronk veel, maar recreatief. Het hielp me minder onzeker te zijn.’
Ondanks de wilde weekeinden haalt Kelder zonder problemen haar diploma’s en begint ze aan een vervolgopleiding. Als ze negentien is, slaat ze de verkeerde weg in. ‘Een vriend gebruikte veel GHB en sprak daar lovend over. Het zou een eigen lichaamsstof zijn en gaf geen kater. Ik werd nieuwsgierig en begon mee te doen.’ Zonder het door te hebben, raakt ze verslaafd en stapt een dubbel leven in.
Tegelijkertijd ontwikkelt ze een enorme wilskracht en doorzettingsvermogen. Kelder slaagt in vier jaar voor haar studie en werkt zelfs in de verslavingszorg. ‘Ik deed er alles aan om niet door de mand te vallen en zolang ik op gezette tijden gebruikte, lukte dat. Ik ging van dosis naar dosis om de afkickverschijnselen te vermijden.’ Naast GHB gebruikt Kelder kalmeringspillen en andere drugs, wat niet zonder gevaar is. ‘Ik heb geluk gehad, het had heel anders kunnen aflopen.’
Ondanks haar exceptionele bestaan gaat haar gewone leven ook door. Anders dan andere verslaafden raakt Kelder niet aan lager wal. Dat en haar hond houden haar op de been en geven in 2010 de doorslag het roer rigoureus om te gooien. Na zes zware jaren stopt ze met drugs. ‘Ik heb lang verschillende levens met elkaar gecombineerd, maar op een moment was het op en wilde ik zo niet verder. Dan maar van mijn voetstuk af.’
Het afkicken was de zwaarste periode in haar leven, maar gaf ook zekerheid. ‘Zo’n periode doorstaan geeft zelfvertrouwen, een heel ander zelfvertrouwen dan na een paar drankjes.’ Het afkicken heeft zoveel impact dat Kelder nog drie jaar nodig heeft om te herstellen. ‘Het gebruik duurde weliswaar zes jaar, door de nasleep zat ik er negen jaar aan vast.’
Tijdens een vakantie met Eva in Italië heeft Kelder last van flashbacks. ‘Eva adviseerde me mijn vroegere gebruik van mij af te schrijven.’ De goede raad leidt tot het boek Parttime-junkie dat sinds 2014 in de boekwinkel ligt. Datzelfde jaar verschijnt van Eva de roman Het leek stiller dan het was. Haar tweede roman Een charisma defect volgt drie jaar later. Eva is ook ghostwriter.
De zussen beginnen voor zichzelf. Ze geven online cursussen en schrijfworkshops en richten het Schrijfcafé op. Daarnaast maken ze teksten voor bedrijven. Het geeft Renee vertrouwen en houvast dit samen met haar zus te doen. ‘Eva is krachtig, was altijd al mijn grote zus. We kunnen alles bij elkaar kwijt.’
Renee studeert in 2015 af als humanistisch geestelijk verzorger aan de Universiteit voor Humanistiek. Inmiddels is ze ook gelukkige moeder van een dochter van twee. Ondanks haar nieuwe baan in de gezondheidszorg legt Kelder de pen niet weg. ‘Binnenkort begin ik aan een boek over advocaten.’ Meest essentieel aan schrijven voor haar is trouw aan jezelf blijven en openstaan voor kritiek. Ze kan het Schrijfcafé nog niet loslaten. ‘Mogelijk dat Eva voorlopig alleen doorgaat met de workshops en ik in de toekomst de draad weer oppak. Voor mijn gevoel is dit afscheid niet voor altijd.’
Komende tijd zal blijken hoe de toekomst van de Oba op de Linnaeusstraat eruit zal zien. Even leek het erop dat bezuinigingen die in gevaar brachten. Inmiddels is er goede hoop dat de bibliotheek kan blijven voortbestaan. Voorlopig is de bibliotheek door de coronacrisis beperkt geopend.
Check www.oba.nl/linnaeus| www.reneekelder.nl | www.evakelder.nl
