Prachtvrouw Coaching maakt vrouwen met een migrantenachtergrond wegwijs in de Nederlandse maatschappij. Daarnaast is het een rolmodel voor emancipatie. Door de laagdrempeligheid en het werken met ervaringsdeskundigen bereikt de stichting een grote groep. De begin dit jaar door Stichting Prachtvrouw opgezette voedselbank op het Dapperplein is inmiddels een rots in de branding.
Lewis Daniëls
Habiba Bouanan, oprichter van Stichting Prachtvrouw Coaching, komt uit een traditioneel gezin in het noorden van Marokko. Ze woont tot haar zevende in Tanger en komt door gezinshereniging naar Nederland, waar ze in de Amsterdamse Rivierenbuurt verder opgroeit. ‘Het was druk bij ons thuis en daardoor was er weinig individuele aandacht. We hadden altijd heibel omdat we op elkaars lip zaten. Mijn vader dacht wel aan een groot gezin, maar vergat een groter huis. We woonden met acht man in een driekamerwoning.’ Vanaf haar twaalfde begint het thuis te knagen. ‘Mijn moeder stoomde de meisjes klaar om later een zorgzame moeder te zijn, de broers hoefden niets te doen. Dat klopte niet.’
‘We woonden met acht man in een driekamerwoning’
Habiba voltooit haar opleiding en heeft diverse banen in de gezondheidszorg. Ze constateert dat sommige meisjes nog steeds dezelfde opvoeding krijgen als zij destijds en wil met Stichting Prachtvrouw Coaching daartegen ageren. ‘Sommige meisjes leren thuis niet een zelfstandig leven op te bouwen en sommige vrouwen leven alleen thuis. Vaak hebben ze meer kwaliteiten dan ze denken. Bij Stichting Prachtvrouw kunnen ze die ontdekken en realiseren met wat wij de drie v’s noemen: vaardigheden, versterken en verbinden. Zo leveren we maatwerk.’
Karima doet vrijwilligerswerk bij Prachtvouw. ‘Eerst hielp ik alleen bij de voedselbank. Habiba zag dat ik zorgzaam ben en tegenwoordig bezoek ik ook een eenzame oude vrouw. Dat geeft voldoening.’ Soms is het vrijwilligerswerk confronterend. ‘Afgelopen zomer stonden ook kinderen in de rij bij de voedselbank. Ik kon ze door onze voorraad niet meer dan drie voedselpakketten meegeven, terwijl ze er eigenlijk acht voor hun gezin nodig hadden. Dat was schrijnend. Een kind moet lekker kind zijn en hoort niet in de rij te staan voor eten.’
Karima is ook werkende, alleenstaande moeder met twee zoons in de puberteit. ‘Ik kom uit een conservatieve familie, maar heb dat doorbroken. Mijn kinderen krijgen een opvoeding conform deze tijd. Ik geef ze structuur en leer ze dat vrouwen gelijkwaardig zijn aan mannen en net zoveel respect verdienen. Als ze later een baan hebben kan ook een vrouw hun leidinggevende zijn. Als ik ze dat niet meegeef, heb ik het gevoel ze invalide te maken. Sinds ze op de middelbare school zitten, wek ik ze niet meer voor school. Kennelijk werkt dat, want ze zijn altijd op tijd.’ Karima had al goede communicatieve vaardigheden, maar is gegroeid bij Stichting Prachtvrouw. ‘Ik kan beter voor mezelf opkomen sinds ik hier meehelp. In het begin liet ik het gaan als mensen tijdens het voedsel uitdelen voordrongen. Nu zeg ik dat ze op hun beurt moeten wachten.’
Zoraya bekent glimlachend haar kinderen op de ouderwetse manier te pamperen. ‘Door mijn opvoeding weet ik niet beter, het is automatisme. Op een moment werd mijn zoon zo gek van mijn zorgzaamheid dat hij besloot uit huis te gaan. Hij wilde een keer zelf zijn bloes strijken. Tja, dan wordt je ingehaald door de realiteit.’ Ze lacht opnieuw. ‘Maar ja, ondertussen woont hij nog gewoon thuis, hoor. Zonder gekheid, hij zoekt nu eigen woonruimte omdat het eens tijd wordt. Niet meer vanwege mij.’ Stichting Prachtvrouw hielp Zoraya een leven buitenshuis op te bouwen. ‘Dat verbreedde mijn horizon enorm en daar ben ik heel blij mee. Ik was nogal eenzaam, miste vriendinnen, Mijn man steunt me omdat hij ziet dat ik nu veel gelukkiger ben. Het is wel wennen voor hem. Laatst belde hij om te vragen hoe hij het avondeten moest opwarmen. Dat zijn grappige momenten die ook een mijlpaal zijn, want dan besef ik dat ik thuis beter kan loslaten.’
‘Wat de gemeente en welzijnsinstanties beloven, doen wij echt’
Zorah kookt maaltijden bij Stichting Prachtvrouw. ‘Ik doe al jaren vrijwilligerswerk in de buurt en ken Habiba al heel lang. Het was voor de hand liggend dat onze wegen vroeg of laat weer zouden kruisen.’ Het werk bij Stichting Prachtvrouw bevalt haar goed, vooral door het directe resultaat. ‘Wat de gemeente en welzijnsinstanties beloven, doen wij echt. Inmiddels vragen hulpinstanties ons cliënten met een migrantenachtergrond op weg te helpen. Dat motiveert enorm.’ Zorah geeft haar kinderen een traditionele, maar vrije opvoeding. ‘We hebben een sterke band en bespreken alles. Ik luister veel, steun ze waar ik kan en probeer mijn islamitische identiteit aan ze door te geven. De islam is belangrijk voor hun ontwikkeling en leert ze keuzes maken. Niet-moslims zien de islam vaak als een strenge religie, terwijl die juist veel toestaat zolang het maar met mate is.’
Voor Habiba is haar geloof een levenswijze en identiteit met vaststaande waarden en normen. ‘Daar wijk ik niet van af om bij anderen een wit voetje te halen. Je mag zijn wie je bent, maar kunt niet alles praktiseren.’ Als mensen in haar omgeving met die regel breken zou ze dat – soms met moeite – wel accepteren en van hen blijven houden. ‘Allah laat mensen zelf hun keuzes maken en dat moeten wij respecteren. Elk persoon heeft zijn eigen beleving.’
‘Ik genoot van de vrijheid op school, kreeg kansen die ik pakte’
Karima vindt dat ze vrij is in haar geloof. ‘Iedere dag sta ik op met de gedachte dat ik mens ben. Ik ben een werkende en beschermende moeder, die zich focust op de opvoeding van haar zoons zodat zij later zelfstandig zijn. De vrijheid om te kunnen kijken naar wie je bent is heel belangrijk. Tot mijn zevende ging ik in Marokko naar school. Het was daar heel hiërarchisch. Als de meester de klas inliep, moest je opstaan. Toen ik in Watergraafsmeer kwam wonen, ging een wereld voor mij open. Ik genoot van de vrijheid op school, kreeg kansen die ik pakte. Het Nederlandse onderwijs biedt veel mogelijkheden. Als het een niet lukt, zijn er andere wegen. Dat is belangrijk, veel staat en valt bij kennis.’
Dit jaar bestaat Stichting Prachtvrouw Coaching vijf jaar en de toekomst is – ondanks de zware coronatijd – rooskleurig. De gemeente gaat flink investeren in de Dapperbuurt, waar de stichting inmiddels een begrip is. Na lange tijd is er eindelijk zicht op een vaste locatie.
Check www.stichtingprachtvrouw.nl
