Hoe verdacht ben je als je met een biljet van 100 euro op de proppen komt? Dat betaalmiddel geniet een twijfelachtige reputatie. Wie het bezit roept de vraag op hoe je er aan komt.
Crimineel? Criminogeen? Zwart geld? Uit een ouwe sok? Van onder de matras van een ouwe dooie tante?
In veel gelegenheden kun je al niet mee betalen, als ze sowieso al contant geld accepteren.
Deze week was ik op restaurant en bij het afrekenen trok een van de disgenoten zo’n omstreden biljet tevoorschijn toen het op betalen aankwam met een gezicht waar schuldgevoel uit sprak.
Sorry hoor. Ik heb niet anders, vraag me niet waarom. Het werd door de ober geaccepteerd hoewel deze zei pinnen te prefereren.
Zo ontstaat er een onaangename bijsmaak over het gebruik van contant geld. Je bent ouderwets als je daarmee wil betalen.
Uit de tijd. Niks munten en biljetten. Banken en bedrijven willen liever alles digitaal. Geld wordt zo een cijfer op je telefoon of laptop. Een illusie. Onaanraakbaar. In de macht van machines die steeds verder ons leven bepalen.
En zo worden we allen slaven van algoritmes met kunstmatige intelligentie. En onze zuurverdiende centjes verdwijnen met een druk op een knop door kwaadwillenden.
Ik ben niet paranoïde, maar dat wil niet zeggen dat er geen mensen met kwade bedoelingen zijn
en het is maar dat U het weet